Zware metalen in het gras spelen mogelijk een rol in het optreden van de ziekte equine grass sickness, een vaak dodelijke aandoening die met name voorkomt in Groot-Brittannië. Onderzoekers aan de universiteit van Londen ontdekten dat meer zware metalen en een overdaad aan giftige boterbloemen voorkomen op plaatsen waar paarden gevoelig blijken voor equine grass sickness dan in controleweilanden.
De onderzoekers vergeleken de aanwezigheid van mogelijke risicofactoren op 23 plaatsen waarvan bekend was dat paarden daar gevoelig zijn voor equine grass sickness. De resultaten werden vergeleken met de aanwezigheid van dezelfde factoren in elf controleweiden. Uit de resultaten blijkt dat ijzer en andere zware metalen en een overdaad van boterbloemen een rol lijken te spelen in het optreden van de ziekte.
Van cyanobacteriën in drinkwater werd al langer vermoed dat ze een rol zouden spelen bij equine grass sickness. Opvallend genoeg bleek deze bacterie niet vaker voor te komen in de 23 risicogebieden dan in de controleweilanden. Het is daarom onwaarschijnlijk dat deze bacterie een belangrijke rol speelt bij het optreden van de aandoening.
Equine grass sickness
Equine grass sickness komt voor in heel Noord Europa, maar met name in Groot-Brittannië. Ruim 90 procent van de paarden met equine grass sickness overlijdt. De ziekte treedt vooral van april tot juni op bij twee- tot zevenjarige paarden die voornamelijk in de wei staan. Belangrijke symptomen zijn koliek, problemen met slikken, kwijlen, spiertrillingen, snel gewichtsverlies en vreemd gedag. De exacte oorzaak van de ziekte kunnen onderzoekers nog altijd niet achterhalen, waardoor het voorkomen en behandeling van de aandoening vrijwel onmogelijk is.
Eerder onderzoek wijst uit dat toxines van de in de bodem aanwezige bacterie clostridium botulinum vermoedelijk betrokken zijn bij het ontstaan van equine grass sickness. Waarschijnlijk dragen meerdere factoren in het voedsel en/of drinkwater er toe bij dat paarden daadwerkelijk ziek worden van de toxine die uiteindelijk de ziekte veroorzaakt.
Bron: Horses.nl/Horsetalk.co.nz
Een overdaad aan ijzer in de grond of het drinkwater zou inderdaad mede verantwoordelijk kunnen zijn. IJzer remt de opname van koper en paarden hebben veel koper nodig, zeker als ze in de groei zijn. Kopertekort leidt bij schapen tot dezelfde symptomen als boven beschreven. Het toedienen van extra koper via likstenen en/of krachtvoer en het verstrekken van leidingwater in plaats van oerhoudend grondwater geeft vaak een duidelijke verbetering. Misschien een tip?
Hoezo alleen bij 2 tot 7 jarige paarden?