Of het vaker voorkwam in de paardenwereld, dat eigendomskwesties met geweld worden beslecht. Dat soort vragen. Ik heb maar geprobeerd te redden wat er te redden viel. Ik was al lang blij dat m’n collega-journalisten niet begonnen over die andere paardenfamilie Visser. En de zeventig Eurocommerce-paarden die tussen naderend faillissement en executieveiling in nevelen zijn opgelost.
Een heel goede reputatie heeft de paardenwereld niet overgehouden aan de laatste weken. Sinds Indoor Brabant draait de redactie van De Paardenkrant en Horses overuren om al het gerollebol van heethoofdige paardenmensen te volgen. Mijn nieuwsgierige collega’s van de landelijke media hield ik voor dat niets menselijks de paardenmens vreemd is. Een paard verenigt in zich de semtex-achtige mix van geld en emotie. Het conflict ligt dan echt om een heel klein hoekje te loeren.
Waar het op aan komt is: hoe ga je met zo’n conflict om? Over Vingino kun je twee jaar of nog langer procederen. Maar de uitkomst zal precies dezelfde zijn als wanneer Tommie Visser en Margriet van Beelen met elkaar aan tafel gaan.
Vóór ze dat doen, moeten ze eerst in retraite. In de rust van het klooster (Margriet en Tommie zoeken er ieder maar eentje uit) moeten ze zich ten diepste afvragen wat het belang is van de tegenpartij. Tegen dat belang zijn ze namelijk allebei op gebotst, daar hebben ze mee te dealen, of ze dat nou leuk vinden of niet. Het belang van de ander is tegelijk ook de beperking van het eigen belang. En als je die twee plaatjes over elkaar heen legt, zie je de uitkomst: Tommie rijdt nu verder en er wordt gecasht voor of na de Olympische Spelen. Ervoor als kwalificatie niet lukt, erna als Tommie in het team zit. Tenzij Van Beelen nu akkoord wil gaan met het soort bedrag waarmee mede-eigenaar Koers van Parzival destijds is uitgekocht.
Vingino is nu – net als Parzival destijds – niet in de vrije markt te verkopen. Dat moet Van Beelen begrijpen. En Tommie Visser moet z’n stinkende best doen om de belangen van zijn mede-eigenaresse op de lange termijn veilig te stellen.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
Deze opinie verscheen woensdag 9 april in De Paardenkrant.
“Vingino is nu – net als Parzival destijds – niet in de vrije markt te verkopen.”
Geen idee waarom dat zo zou zijn. Als er niets op papier staat qua afspraken hieromtrent is de eigenaar volgens mij toch altijd gerechtigd z’n paard te verkopen?
Of dat opportuun is, dat is een andere discussie.
@1
Terecht. Van Beelen is op papier de eigenaar en Visser moet het tegendeel aantonen. Rosie vergaloppeert zich door in dit stadium Van Beelen op voorhand als mede-eigenaar te kwalificeren.
Overigens zou Van Beelen er goed aan doen Vingino nu te gelde maken want als hij na een wedstrijd nu al aan zijn voorbenen behandeld dient te worden, biedt dat niet veel hoop voor de toekomst.
Nee zeker, niet. Het artikel is goed omschreven.
Vingino, daar is nu beslag op gelegd en door de rechter gehonoreerd.
Vingino kan niet verkocht worden door van Beelen, mits visser hiermee akkoord is.
Voordat zij eventueel volledig Vingino mag verkopen is ze maanden verder.
Deze stilstand doet Vingino geen goed, maar daar zal iedere paarden kenner het over eens zijn.
Vind het artikel bijdragen aan een nuchter verstand.
Tevens kan het zijn dat van Beelen, gewoon de eigenaar is, maar dat er zeker nog een vordering van Visser, die veel geld en werk heeft gepompt in Vingino, in overleg met van Beelen, toekenning vind.
Ik wil best wel weten wat er met die zeventig paarden is gebeurd.
Volkskrant bellen of Hart van Nederland;-)??
Vermits er een slot op de box van Vingino zat lijkt het mij dat mr. Visser en mevr. Van Beelen reeds met mekaar aan tafel gezeten hebben,en dat ze er toen niet uitgekomen zijn.De kans is dus klein dat ze er nu nog zouden uitkomen.Met wat ik van deze zaak lees denk ik wel dat deze beide personen afspraken hebben gemaakt.Het is hier duidelijk dat één van de partijen een gegeven woord niet houdt en dat die partij iets voor zichzelf opeist tegen de afspraken in.Wie dat is kunnen we niet weten omdat we de gemaakte afspraken niet kennen.We kunnen wel tientallen scenario’s bedenken hoe het zou kunnen gegaan zijn,maar we waren er niet bij ,dus weten we het niet.De gemaakte afspraken(als die er waren)zijn ook niet door beide partijen bekend gemaakt.Dus nu al bepalen hoeveel % iemand eigenaar is van het paard Vingino is wel voorbarig.Ik denk ook niet dat we de uitkomst zullen zien met de twee plaatjes van de baten en de lasten over elkaar te schuiven.We zouden wel de uitkomst zien mochten beide partijen bereid zijn de gemaakte afspraken op te noemen en er zich aan te houden.Daarom denk ik dat een bitsige rechtzaak hier het vervolg zal zijn.En zoals ik vroeger reeds zei is een rechtzaak geen garantie dat recht geschiedt. Waar is de tijd dat paardenmensen nog een woord hadden?Maar ja,zulke zaken kwamen vroeger ook wel voor.
Bij het aanvragen van het FEI-paspoort heeft Tommy zijn naam en die van Van Beelen opgegeven. En zo zichzelf de titel mede eigenaar toegedaan. Het is nu de vraag welk document de doorslag heeft. Het FEI-paspoort of het stamboekbewijs. En een Krack C die internationaal loopt die alleen maar in de voorbenen behandeld moet worden is al een wonder op zich.
Dag Tom ,Geen van beiden zal de doorslag geven.De advocaat van mr Visser heeft zelf op horses nl het volgende geschreven en ik citeer ”Een paard is in iemands eigendom indien het paard door diegene is aangekocht, gefokt of verkregen via een schenking of nalatenschap.”einde citaat.Dus zonder bijkomende afspraken lijkt het er op dat mevr Van Beelen de enige eigenaar van dit paard is.Want zoals blijkt heeft zij hem aangekocht en betaald.Justitie heeft het paard reeds willen terug geven aan mevrouw van Beelen omdat dat de heer Visser zijn aandeel in eigendom niet voldoende kon bewijzen.Als hij dit toen niet kon zal hij dit waarschijnlijk nu ook niet meer kunnen.Dit is verhinderd met een beslaglegging op het paard.En zo zit de zaak vast.Eigenaardig dat we er niets meer over te lezen krijgen.