“In 2006 nam ik met Shutterfly deel aan de ruiterwissel en zoals iedereen kon zien, raakte hij zeer geprikkeld door het wisselen van zadel en ruiter. Een negatief aspect is dat gevoelige paarden nogal gespannen worden”, vindt Meredith Michaels-Beerbaum. “Aan de andere kant, als ik met Checkmate destijds in de finale had gezeten, had hij het waarschijnlijk geweldig gevonden dat er drie van de beste ruiters van de wereld hem gingen rijden.”
“De ruiterwissel is een spectaculair format dat door het publiek zeer graag gezien wordt. Als sportman vind ik wel dat als je zover gekomen bent en andere ruiters je paard laat rijden, dat je in ieder geval een medaille moet winnen. Het is triest dat nu één ruiter zonder medaille naar huis gaat”, aldus Eric Lamaze.
Rodrigo Pessoa vertelt: “De ruiterwissel is uniek voor de Wereldruiterspelen en dat unieke geeft het een extra boost. Wel zou ik het beter vinden als er één ronde minder gesprongen zou worden.”
In De Paardenkrant van 16 april leest u het uitgebreide interview met deze drie internationale top springruiters.
Bron: Horses
Het zou een goede zaak zijn als het wisselen van de zadels eens afschaffen. Je zal bijvoorbeeld als smal paard met hoge schoft maar een te breed zadel op krijgen, die daardoor met de harde boom rechtstreeks op het bot van de schoft ligt.
Of een zadel dat klem ligt naast de schoft en daardoor alleen daar en op de achterkant van de kussens draagt.
En dan lekker springen over 1.60m.
Als die ruiters goed genoeg kunnen rijden om in de finale te komen en met een hun onbekend paard kastelen van hindernissen te springen, dan kunnen ze ook op een vreemd zadel rijden.