De redactie van Paardenkrant-Horses.nl geeft vaak zijn visie op de paardenwereld. Maar we zijn ook zeer benieuwd naar die van jou. Daarvoor hebben we de rubriek Laat je horen! ingericht. Martine Burgers, osteopaat voor honden en paarden, stuurde een ingezonden brief naar de redactie van Horses.nl over een op het NK opgenomen filmpje van een dressuurproef.
Mijn wekkertje ging vanochtend om zes uur. Ik sta op, kijk op mijn telefoon en zie dat er een WhatsApp berichtje is van een goede paardenvriendin. Ze heeft me een link gestuurd naar een filmpje van een kür op muziek van het afgelopen NK. Er zat geen begeleidend schrijven bij, alleen de link had ze doorgestuurd. Ik bekijk het filmpje en vraag me serieus af waarom ze deze heeft doorgestuurd.
Goed of slecht
Is dat omdat ze het zo verschrikkelijk goed vindt of is dat omdat ze het niet aan kan zien? De reden dat ik twijfel over haar reden van doorsturen, komt doordat ik met verschillende brillen op naar het filmpje kan kijken en beide beweegredenen voor het doorsturen kan begrijpen. Ik kan naar de kür kijken en de enorme kwaliteiten zien van de paardenatleet in de ring: hoog van de grond af bewegen met een souplesse waar je u tegen zegt. Maar ik kan ook naar het filmpje kijken en het dier zelf zien. En dan zie ik qua gemoed een dier dat stress en ongemak uitstraalt en qua lijf een dier dat nog niet aan dit werk toe is.
Relaas
Zoals mijn paardenvriendin mij kent begin ik gelijk met een relaas over alle stresssignalen die ik zie en het opsommen van alle tekenen waaruit blijkt dat dit paard lichamelijk nog niet aan dit werk toe is. Pas daarna denk ik: ‘laat ik eens vragen wat haar reden was om dit filmpje door te sturen’. Het blijkt te zijn omdat ze het zo’n verschrikkelijk goed paard vindt. ‘Ik had wel gezien dat ie een beetje met zijn staart zwiept, maar verder vond ik het fantastisch’, is haar reactie.
Ik houd van de paardensport
Laat ik beginnen te zeggen dat ik enorm van de paardensport houd. Het samenwerken met zo’n mooi en krachtig dier, hem opleiden en het jonge paard langzaam zien veranderen in een paardenatleet; ik houd ervan. De kwaliteit van onze paarden en het niveau van onze sport is de afgelopen decennia enorm gestegen. Het voordeel van meer kwaliteit onder je kont hebben, is dat het potentiële niveau wat je kan bereiken omhoog gaat. Het nadeel van enorm veel kwaliteit onder je kont hebben, is dat we te gretig kunnen worden om dat hoge niveau snel te behalen.
Te snel
Het paard laat als jong dier al zóveel aanleg voor de zware tour zien, dat er te vroeg gebruik wordt gemaakt van het wat paard op jonge leeftijd aanbiedt. En dat resulteert in het overslaan van de basis en het niet gunnen van de tijd die een jong dier nou eenmaal nodig heeft om, zowel fysiek als mentaal, uit te groeien en sterk genoeg te worden om dat hoge niveau echt aan te kunnen. En dat terwijl een dier met veel bewegingskwaliteit juist méér tijd nodig heeft om het hoge werk aan te kunnen, dan een paard dat wat minder goed kan bewegen. Groot kunnen bewegen betekent namelijk dat je veel mobiliteit in je gewrichten moet hebben. En een grote mobiliteit in de gewrichten kan niet gepaard gaan met strakke kapsels en banden.
Soepel zijn = minder stabiele gewrichten
Soepel zijn zorgt dus voor minder stabiele gewrichten. De stabiliteit van die gewrichten moet dus gedeeltelijk worden opgevangen door sterke spieren. En het kweken van sterke spieren, zeker als het gaat om de diepgelegen core stability spieren, kost nou eenmaal tijd.
Paarden en honden
In mijn osteopathiepraktijk zie ik zowel honden- als paardenatleten. In mijn opinie kunnen de honden- en paardenwereld veel van elkaar leren. Ik vind het een groot pluspunt om in beide werelden werkzaam te zijn, omdat ik op die manier bruggen kan bouwen en kennis en ervaring over en weer kan brengen. De paardensportwereld kenmerkt zich door traditie en veel ervaring. De hondensportwereld is jonger en kenmerkt zich door ontwikkeling en wetenschappelijk onderzoek. Het zien van het filmpje van het NK triggert mij om een tweetal aspecten die steeds meer als vanzelfsprekend worden gezien door mensen die werken met blaffende viervoeters, ook bekend te maken bij de mensen die werken met hinnikende viervoeters.
Core stability
Het eerste aspect is het belang van een basisopleiding die gericht is op het ontwikkelen van een goed lichaamsbesef en sterke core stability spieren. Bij de hondenatleten is het inmiddels heel gebruikelijk om, voordat de training voor de specifieke sport begint, balans- en coördinatietraining te volgen. Zo wordt de jonge hond fysiek en mentaal sterker, kan hij beter omgaan met zijn lichaam en wordt de kans op blessures beperkt.
Positieve bekrachtiging
Het tweede aspect is trainen volgens positieve bekrachtiging. De hondenwereld heeft de omslag gemaakt van trainen met slipketting en correcties naar trainen met positieve bekrachtiging. De training wordt daarbij opgebouwd door kleine stappen te nemen, waarop je het dier opzet voor succes. Dat succes kan beloond worden, waarna een volgende stap gemaakt kan worden. Dit resulteert in een dier dat het leuk vindt om te leren en gemotiveerd is om te trainen.
Ander beeld
En als ik mij dan het paard uit het filmpje voorstel als hij een basisopleiding had gehad waarmee hij zijn lichaamsbesef, motoriek en coördinatie goed had kunnen ontwikkelen en die getraind was met positieve bekrachtiging, dan had dat een heel ander beeld gegeven. Dan had de staart niet gezwiept, maar ritmisch meebewogen met de rest van het lichaam. Dan had hij geweten waar hij zijn achterbenen plaatste en dan waren deze in de piaffe en passage niet gekruist geplaatst. Maar bovenal: dan had hij een glimmertje in zijn ogen gehad en dan had het plezier er vanaf gestraald.
Laten we zuinig zijn
Laat ik mezelf even herhalen: ik houd enorm van de paardensport. Maar nog meer houd ik van de paarden waarmee wij onze sport mogen beoefenen. Laten we zuinig op ze zijn.
Martine Burgers
Osteopaat voor paarden en honden
Zuinig op je paard zijn, is het dier in de wei laten staan en geen sport met het paard bedrijven. Sport geeft belasting en die belasting komt altijd bij het zwakke systeem van het dier terecht. Het herstel van de belasting geeft de conditie van het paard aan. Het is niet, wat je opdat moment ziet, maar wat je niet kan zien. Het moment wat je ziet kan een trucen doos zijn, paarden een kustje leren is één maar het dier heel houden is twee. Er is veel meer nodig om een dier gezond te houden voor de sport en dat méér kennen wij niet.
Een paard is een natuurlijk dier die feitelijk thuis hoort in de natuur, je kunt er mee wandelen spelen en paard laten zijn .Natuurlijke sportprestaties, hierbij denk ik o.a aan wielrennen hardlopen en door de mens zelf verricht waardeer ik meer dan verplichte aangeleerde oefeningen al dan niet gepaard gaande met veelal geweld tegen de paarden verafschuw ik.Een concours waar bij het springen de hindernissen tot enorme hoogtes worden gebouwd is toch niet meer normaal Laat een paard toch in zijn waarde
en laat ze allemaal vrij . Van nature op de rug van een paard kruipen hoort niet dit is onnatuurlijk en tegen de natuur in
Mooi en goed verwoord!!
Een prachtige sport, waar helaas onvoldoende wordt gekeken naar het belang van het paard. Dat geldt niet voor iedereen, maar de balans is absoluut zoek.
Samen met een paard groeien, zonder een prijs eraan te moeten willen hangen.. daar zou voor mij meer de nadruk op mogen komen te liggen. Kijk naar de signalen die het paard afgeeft, want ze geven hun ongemakken duidelijk aan, alleen weten vele mensen ze niet (meer) te herkennen of geven er onvoldoende gehoor aan.
Een peuter kan ook nog geen koprol maken. Laat staan als het over een evenwichtsbalk zou moeten. En de ene peuter ontwikkelt zich motorisch daarin sneller en beter dan de ander. Maar we verlangen dit vaak wel van het jonge paard. Steeds eerder moeten ze beginnen en als peuter in een half jaar tijd die topatleet zijn die pirouetten draait op die evenwichtsbalk.
Het betreffende paard zwiept al zijn hele leven meer met zijn staart dan vele andere paarden. De vraag is dan hoe lang je het etiket ongenoegen hier aan kan hangen. Ook is het paard 9 jaar en zorgvuldig opgeleid. Vaak wordt vakmanschap en het geen fouten maken tijdens de opleiding verward met te snel willen.
Het is natuurlijk een knap staaltje stuurmanskunst om een paard zijn krachten zo enorm aan te spreken en dan toch niet uit de bocht te vliegen. Dat is zeer imponerend. Maar is het ook goed voor het paard is inderdaad een vraag die moet gesteld worden en ook beantwoord. Is de opleiding goed geweest en verantwoord? Dat zou ik willen beoordelen aan de leidraad die geschreven is vanuit een enorme ervarings- en kennisniveau om paarden op te leiden en daarbij heel te houden. Die leidraad is nog steeds actueel en ingebed in de KNHS opleidingen. Ik heb het dan over het skala der Ausbildung. Dat begint met takt en regelmaat. En bij dit paard zijn op dit punt wel wat bemerkingen te maken. Taktfouten in de eerste passage, ongelijk en ongemakkelijk van achter in de eerste uitgestrekte draf, steeds verschillende paslengtes en/of ritme bij inkomen van de beenhulpen, afwijkende beweging van de achtervoet in de passage enz. Vervolgens kom je bij ontspanning of “gelassenheid”. Ook daar schort bij dit paard het een en ander. De constant zwiepende staart en de afwezigheid van de speels ogende, gemakkelijk uitziende lichtvoetige beweging , het het regelmatig te kort worden in de hals. Hier wil ik het even bij laten. Aangezien dat wat je in de ring ziet het resultaat is van de opleiding thuis, denk ik dat hier nog wat huiswerk ligt. Jammer dat de jury hier niet corrigerend in optreedt, omdat alleen dat het inzicht en de noodzaak brengt tot verbetering. De sport , maar zeker ook de ruiters zullen hiervan uiteindelijk de vruchten plukken. Ik gun iedere ruiter of amazone succes en beloning van hun harde werken. Deze proef was zeer imponerend en alle krachten werden aangesproken. Maar als je dit paard heel wilt houden en dat is je plicht, dan zal je je sport anders moeten benaderen. De jury heeft hier wel degelijk een zware verantwoordelijkheid. Laten we zuinig zijn op onze paarden
Mooie oproep en ik ben het helemaal met je eens. De lichamelijke en geestelijke gezondheid van het paard zou te allen tijde voorop moeten staan.
Hoe mooi is het als er werkelijk sprake is van harmonie en dat blije paard als vanzelf schijnbaar moeiteloos door een proef loopt. Helaas zie ik op alle niveaus ruiters die hun pony of paard houding en beweging afdwingen en juryleden die hoge punten geven aan paarden die niet correct in aanleuning, balans en takt lopen. Dit alles ten koste van de paarden die vroeger of later geestelijk en/of lichamelijk stuk gaan. Naar mijn mening moet er echt iets gaan veranderen in de fokkerij en in de sport!!
Helemaal mee eens ! , ik heb zelf een 15 jarige ruin die nog heel wat jaartjes mee kan en alles doet met plezier ! En net een jonge merrie gekocht 2 jaar 170cm hoog lekker wachten tot ze 4 is licht beleren lekker longeren en dan eerst een veulentje ! Rustig aan met grote soepele paarden dan kunnen ze met veel plezier jaren samen met jou de sport in ! Osteopaat gewoon regelmatig laten komen en luisteren naar je paard staken en bokken doen ze niet omdat ze gemeen zijn maar omdat ze op geen andere manier met ons kunnen communiceren !
Over welk fimpje gaat het?
Dit lijkt me duidelijk een mening van een mens met een paard in plaats van een paardenmens. Dit paard zwiept inderdaad zijn hele leven al met zijn staart, dat heeft niks met te snel willen te maken. Als je onderzoek zou doen blijken er heel veel grand prix paarden met de staart te zwiepen, ook op een veel latere leeftijd. Kijk eens naar Don Schufro, Bonfire, Weihegold of Satchmo. De een wat meer dan de ander. Allemaal te vroeg aan het werk?? Dat je vanaf een video kunt zien of een paard een glimmertje in zijn oog heeft???? En een jong paard vergelijken met een jong mens is ronduit dom. Een veulen kan binnen een uur na zijn geboorte staan en met zijn moeder mee galopperen. Een mens (peuter) kan meestal pas na een jaar lopen en pas na 15 jaar zijn moeder bijhouden. Helaas is het de trend om onze huisdieren te vermenselijken. Gek dat dan de vergelijking met bijvoorbeeld turnsters niet gemaakt wordt. Die presteren vaak op zeer jonge leeftijd. 15 of 16 jaar is heel gewoon. Een GP paard is namelijk ook gewoon een hele goede turner; als je al zou wíllen vergelijken.
De grote vraag is: “”Wat wil dit paard?”” Wil dit paard in de wei spelen met vriendjes of wil dit paard op deze manier rondgestuurd worden in een circusachtige setting? Het welzijn van dit paard staat hier in ieder geval niet voor op. Een paard kan je ook gymnastiseren zonder dwangmiddelen. Waarom begrijpen we wel dat een hond beloond moet worden om hem harder zijn best te laten doen maar dwingen we een paard met ijzer in zijn mond en sporen (en soms een zweep)? Het wordt tijd dat we gaan beseffen dat de dressuursport niet meer van deze tijd is. Dat we zijn geëvolueerd en dat stierengevechten en op deze manier dressuur rijden niet diervriendelijk zijn.
Als we we zo graag willen dat deze “sport” blijft bestaan, zal er écht wat moeten veranderen. Jury, trainers, ruiters en publiek kiezen er voor om met oogkleppen op te blijven lopen, maar het gros van wat we momenteel zien is gewoon dierenmishandeling en niets anders. Alleen omdat het een paard is, is het normaal? Want geen gepiep en gejank van pijn. En als ze protesteren zijn ze erg vervelend en “zullen we het er wel even uittrainen”. Stoppen dit óf een grote schoonmaakactie.
@KDJ
Om de vergelijking correct te laten zijn moet je die turnsters wel 8 tot 10 kilo gewicht op hun rug binden.
kijken of je dan nog zo enthousiast bent over dat topsporten op jonge leeftijd.
Niets meer aan toe te voegen. Helemaal met bovenstaande eens. Als instructrice probeer ik al een steentje bij te dragen aan een beter welzijn voor paarden.
Beste Caroline de Groot , “”Het wordt tijd dat we gaan beseffen dat de dressuursport niet meer van deze tijd is.”” De dressuur discipline heeft volgens mij het meeste recht van alle paardensport disciplines om van deze tijd te zijn. Het feit is echter dat de huidige dressuur dat onder de koepel van het FEI wordt getoond ,geen dressuur is. Nochtans heeft het FEI de dressuur super goed beschreven in haar reglement , maar dit reglement wordt niet toegepast. Hoe dit zover is kunnen komen weten we ondertussen wel. En ja, er staan wel een paar tegenstrijdig heden in dit reglement maar daar kan aan gewerkt worden. Maar nog belangrijker , dit reglement moet 100% strikt worden toegepast en wel gelijk voor ieder lid van deze federatie. En dit is niet het geval. Men wil het gewoon niet, waarom zouden ze de kip met de gouden eieren slachten? Als er geen verandering komt, en dit zie ik niet snel gebeuren, vrees ik dat dit dressuur verhaal slecht gaat aflopen vr gr ec