Grand Prix-ruiter Maarten Wenting heeft zich met een ingezonden brief aan de redactie van Horses gewend omdat hij graag wil praten over de dressuurjurering. En juryleden houden dat volgens hem te vaak af. Lees hieronder zijn ingezonden brief.
Sinds anderhalf jaar rij ik Grand Prix en mijn PR staat op 64,75%, dus ik heb zelf nog heel erg veel te verbeteren. Wat heel leerzaam zou zijn is als ik met juryleden gemakkelijker in gesprek kan komen. Bijvoorbeeld in combinatie met videobeelden van grote kampioenschappen, want soms zijn uitslagen en scores niet te begrijpen. Ik denk dat het écht nodig is, want ik maak me heel veel zorgen over de kloof die er is tussen de topsport en het beeld daarvan in de media.
Ik ben groot fan van de rijstijl van Carl Hester, Jessica von Bredow-Werndl, Benjamin Werndl en Sönke Rothenberger. Volgens mij zijn zij voorbeelden van hoe de FEI-proeven gereden dienen te worden. In hun rijstijl valt harmonie, zachtheid en vooral de ongedwongenheid positief op.
De jurering van bovenstaande ruiters kan ik meestal goed volgen. Maar zodra ik vraag waarom andere topruiters ongeveer dezelfde scores of hoger rijden, terwijl ze met een strakke (stang)teugelvoering en prikkende sporen rijden, dan krijg ik terug dat een jury alleen over mijn eigen proeven wil praten. Wat te begrijpen is. Echter gaat het hier over een hoger doel: de jurering in het algemeen. En in gesprek gaan is niet persé een ander afbranden.
Ik kijk graag naar GP-ruiters die op grote kampioenschappen rijden, om van te leren. Echter zie ik vele ruiters die, bijvoorbeeld tijdens de wissels om de pas, met hun sporen in de liezen van hun paarden prikken en daar hele hoge cijfers voor krijgen. Dat is voor mij onbegrijpelijk. In zo’n geval snap ik de jurering niet meer. Hoe paardvriendelijk is zo’n beeld? Maar op mijn vragen krijg ik (en vele anderen die zich zorgen maken over het voortbestaan van de ruitersport) geen bevredigend antwoord.
Ik denk niet dat er een jury is die zal beweren dat sporen in een lies thuishoren of een stang zichtbaar strak hoort te staan of een achterbeen in piaffe achter de massa moet zijn, maar waarom krijgen ruiters voor die onderdelen dan tóch hoge punten? Zowel rijtechnisch als qua dierenwelzijn zou dat niet mogen.
Laten we met elkaar deze discussie open voeren. We willen toch graag draagvlak behouden voor de toekomst van onze prachtige sport? Als de top(jury’s) het goede voorbeeld gaan geven dan zien we binnen no time alleen nog hoge scores voor harmonieuze en ongedwongen rijstijlen, zoals het eigenlijk ook in het FEI-reglement heel goed beschreven staat. Laten we als Nederland – paardensportland het goede voorbeeld geven!
Maarten Wenting
Grand Prix-dressuurruiter
Juryleden zouden meer afstand moeten nemen van de ruiters die actief wedstrijden rijden. Ik vind het een slechte zaak dat (subtop) juryleden clinics geven aan ruiters die zij dan later weer moeten jureren. Zo kan men geen objectieve beoordeling geven. Juryleden moeten een keuze maken. Of jureren of clinics geven. En niet beide. Als je op Social Media kijkt maken juryleden zelf reclame voor hun clinics. Als jurylid moet je beseffen dat dit voor andere deelnemers vreemd overkomt.
ik vraag me ook even af .. waarom er in Belgie in niv 0, de allerlaagste proef die er bestaat, die dient voor onervaren paarden en of onervaren ruiters… Op een protocol staat ” MEER BERGOP ” , terwijl het onervaren paard, gewoon aan de teugel loopt…in balans…
He he eindelijk dat het nog 1 ziet die aktie onderneemd ik erger mij al jaren aan teugeldruk sporen en ook nog lange cowboy sporen en die stang is gewoon niet leuk meer ik zeg dan leer paardrijden zie ook eens naar zadelkeuring 15 oktober exloo kfps 2022 echt een afschuwelijk beeld en gezicht afschuwelijk leer paardrijden
Als juryleden toelichting willen geven op Grand Prix onderdelen, zullen ze Grand Prix ruiters als voorbeelden moeten nemen.
Robin van Persie was wereldklasse in het voetbal, maar een GP jurylid kan geen uitleg geven over Grand Prix-werk als Robin van Persie z’n beroemde kopbal komt demonstreren.
Het is een klein wereldje waarin iedereen elkaar vaak tegenkomt. Daarom is het zo belangrijk om met elkaar in gesprek te blijven…..dat probeer ik te bewerkstelligen hiermee.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Veel te vaak worden er nog hoge scores gereden, terwijl de harmonie en ontspanning ontbreekt. De publieke opinie over de paardensport wordt steeds slechter en het belonen van een slecht beeld draagt hieraan bij.
Sönke Rothenberger is bij mij van het lijstje van vriendelijk ruiters afgehaald, nadat ik hem heb zien losrijden op een wedstrijd. En daar werd niet ingegrepen door de official die er rond liep.
Super initiatief Maarten! Ik heb vaak met kromme tenen gekeken hoe paarden gereden worden. En niet alleen op hoog niveau. Het begint al in de laagste klassen en zelfs al bij de pony’s. Niet dat ik het beter kan maar je ziet het ongemak en ongerief vaak bij de paarden/pony’s in de ogen en hun lijf. En dat dat dan ook nog beloond wordt is geen goede ontwikkeling. Dat kan toch niet de bedoeling zijn??
Heel goed om dit gesprek open te gooien want er wordt onderling wel over gesproken maar niemand spreekt elkaar er op aan, dat is “not done”. Je bemoeit je niet met een ander……
60 jaar geleden toen ik lid werd van “De Hoefslag” werd er ook al gediscussieerd over de jurering bij de dressuur. Toen ging dat via ingezonden brieven. Nu zoveel jaren later is er nog niets veranderd, dus het zal wel altijd zo blijven!
Ik sluit mij hier helemaal bij aan. Ben wel geen GP jurylid, maar basis. En ik ga graag met iedereen in gesprek, die iets wil leren. Dat is juist goed voor de sport.
Je hebt het mooi verwoord in je brief, open en zonder verwijt maar met een oprechte verwondering. En ik hoop dat je hiermee een opening hebt gemaakt. Ik vrees echter dat de ivoren toren hoog en gesloten blijft.
Maarten heeft absoluut gelijk. Wat we bij het rijden willen bereiken, is het natuurlijke en gebalanceerde bewegingsproces te activeren en te versterken zodat het paard onder het zadel datgene toont wat hij ons ook in zijn natuurlijke vrijheid en schoonheid toont (FEI doel en algemene principes).
De klassieke grootmeester Gustav Steinbrecht (1808–1885) zegt daarover het volgende:
‘Het gebruik van zijn ledematen zal alleen geschikt en succesvol zijn als het in alle opzichten is gebaseerd op een gedetailleerd begrip van de aard van het paard en op een nauwkeurige kennis van zijn anatomie’.
Dit houdt dus ook in dat de juryleden hier kennis van moeten hebben en moeten weten hoe de oefeningen er volgens de FEI/KNHS-regels uit horen te zien. En daar ontbreekt nogal het nodige aan. Dat verkeerd en geforceerd rijden begon halverwege de jaren 90 van de vorige eeuw en werd, na de OS (2000) van Sydney, in sneltreinvaart door de praktisch de hele ruiterwereld overgenomen. De rollkur/LDR- methode is er op gebaseerd om het paard via sterk en onnatuurlijk geforceerde hoofd- en halsbewegingen oefeningen af te dwingen die voor hogeschool dressuur moeten doorgaan.. Met de opkomst van Totilas en Gal werd de impressie versterkt dat wij in Nederland nu toonaangevend in de dressuur waren en dat de rest van de wereld wel tien jaar op ons achter liep. En zonder er verder over na te denken, werd het hele klassieke opleidingstraject aan de kant geschoven en vervangen door deze geforceerde methode. Het argument van bedenkers was dat de dressuur wel tweehonderd jaar had stilgestaan en dat alles immers onder vernieuwing en vooruitgang onderhevig is. Dat klinkt heel plausibel en gaat ook voor onze technische ontwikkeling maar niet per definitie direct voor de paarden en de dressuur op. Het paard is immers een product van de evolutie en niet van onze technische ontwikkeling en heeft daardoor een hele reeks evolutionair verworven waarden meegekregen die qua balans niet te veranderen zijn en dat dienen wij te respecteren. Het betekent ook dat de huidige ‘deskundigen’, die het afwijken van de regels en de klassieke dressuur hebben bevorderd, zullen moeten wijken want zij missen immers de expertise om de schone lei en weer ‘back to basics’, zoals het in het ‘Skala der Ausbilding’ is vastgelegd, gestalte te geven. Het spreekt voor zich dat daar ook een paard voor nodig is die fysiek qua bouw en mentaal in staat is om het ‘Skala der Ausbilding’ te kunnen uitvoeren. Het paard is een uniek geschenk van de natuur en is al meer dan zesduizend jaar onze trouwe vriend op deze planeet. Het enige dier waarmee wij als mensen een ballet kunnen uitvoeren die qua vorm, ritme, cadans, harmonie, balans en schoonheid zijn weerga niet kent. Dat besefte ook de Franse natuurwetenschapper Georges-Louis Leclerc, graaf de Buffon, die dit geschenk van de natuur in zijn publicatie “Histoire Naturelle” van 1753 als volgt samenvatte: ‘La plus noble conquête qu l’homme’ * ‘De schoonste verovering ooit door de mensen behaald’.
Maarten doet er dus goed aan om voordat hij aan zijn proef begint van het betrokken jurylid te verlangen dat hij volgens de bestaande FEI-KNHS/regels wordt beoordeeld. En als het jurylid dit niet kan bevestigen niet aan de proef te beginnen en een jurylid te verlangen die dit wel kan.
‘Vroegah’ kreeg je als landelijke ruiter direct ter plekke mondeling uitleg van de jury (en werd tegelijkertijd ook nog een blik op de tuigage geworpen). Volgens mij kun je in de basiswedstrijden er nog steeds op rekenen dat de juryleden tot een uur na de laatste start aanwezig en dus aanspreekbaar zijn. Geen idee hoe dat geregeld is vanaf de subtop, maar dat zou wel moeten denk ik. Kan me voorstellen dat men geen discussie wil over andere deelnemers als je een vraag stelt, maar een nadere onderbouwing van de eigen verrichting zou moeten kunnen. En bied anders eens aan om als schrijver mee te werken, dan kun je wellicht beter begrijpen waarom men tot een bepaalde beoordeling komt. Heb ik altijd veel van geleerd
Zou men in de ivoren toren dan eindelijk gaan luisteren nu ook een GP ruiter zich laat horen
ik vraag me ook de waarde van de stewards af..
Zij roepen wanpraktijken géén halt toe !
Op het losrijterrein zag ik onlangs een jonge amazone trots in het rond kijken terwijl ze de hele tijd de kin tegen de borst van het paard trok en dan maar sleuren..van links naar rechts. Geen kat die iets zei.
Ik ken haar naam niet dus ik weet niet hoeveel % ze kreeg, maar ze reed heel de proef trots sleurend en spoorkappend door de ring !
Proficiat zou ik zo zeggen !!!
Zelf ben ik te laf om in te grijpen want het is niet MIJN bevoegdheid en het lijkt heel onsportief van mij !
Dat noem ik nou gedurfd. Je nek uitsteken voor het welzijn van de paarden, op een nette manier. Chapeau!
Mooie positieve reacties, ik ga al ruim tachtig jaar met paarden om. Heb heel veel op paardengebied meegemaakt. Daarom waardeer ik mensen die proberen in het belang van het welzijn en de omgang met paarden in het algemeen te verbeteren. De hartenkreet van Maarten Wenting en de reacties hierop laten zien dat er nog heel veel werk op dat gebied te doen is ! Ik kon het niet laten om hierop positief te reageren.
Zo eens met je Maarten! Wat goed van je dat je een brief hebt geschreven.