Failliet van een systeem?
Het was in Rio heel duidelijk: we zijn als dressuurnatie links en rechts ingehaald door de rest van de wereld. Landen die we nooit echt serieus namen zijn concurrenten geworden. Gaan we hier van leren? Ons dressuurteam heeft zijn uiterste best gedaan, er ging wat mis en het was niet foutloos, maar als het foutloos was geweest: was het dan goed genoeg geweest om erbij te horen?
Ik denk van niet en we zullen ons moeten bezinnen of we nog de juiste weg bewandelen.
Nieuwe Nederlandse School
Pretendeerden wij niet enkele jaren geleden dat wij met ons nieuwe systeem de rest van de wereld ver vooruit waren? Is er niet een moment geweest van ‘de Nieuwe Nederlandse School’.
De grens van de correcte aanspanning is al ver overschreden en is overgegaan in vaak veel te veel spanning, waardoor van de natuurlijke bewegingen van het paard niet veel overblijft.
Sponsoren
In deze tak van sport kan je niet in korte termijnen denken. Je moet investeren in de lange termijn. We zijn te afhankelijk van sponsoren geworden die die tijd niet hebben en snel resultaat willen.
Ze zijn er nog, de vakmensen die deze ontwikkeling met lede ogen hebben aangezien. De kennis en kunde is voldoende aanwezig in dit land, maar de aansturing van bovenaf is blijven hangen op steeds meer kwantiteit en steeds minder kwaliteit.
Leermoment
Laten we dus deze Olympische Spelen als een leermoment voor de sport ervaren en niet afdoen met de uitspraak dat de beste paarden verkocht worden. Doe je ogen open kijk om je heen. Je ziet nog heel weinig combinaties rijden die weten waar ze mee bezig zijn. Maar dat geldt ook voor veel instructeurs, omdat ze zelf ‘in dat systeem’ zijn opgeleid.
Elk gebouw stort in als het fundament niet goed is. Het fundament moet goed zijn, daar worden de talenten geboren. Maar daar zit ook het meeste werk. Op papier klopt het allemaal, maar de praktijk wijst anders uit.
Failliet
Wat zijn ze toch aan het doen daar in Nederland?, vroeg men zich al af in het buitenland. Die vraag werd al langer gesteld. De beroepsopleiding waar we zo trots op waren is failliet. Waar moeten nu die instructeurs vandaan komen? Opleidingen bij de KNHS zijn super georganiseerd, hele goede en slimme managers die precies weten hoe ze het geld binnen moeten halen, de massa enthousiast moeten krijgen, maar wie bewaakt nu de kwaliteit?
Tunnelvisie
Dus Hippisch Nederland, gaan we nog iets doen met al die kennis die we hebben? Is het wenselijk dat er nu maar één organisatie is die alles regelt en bepaalt? Is dit kwaliteit verhogend? Of bestaat het gevaar van een tunnelvisie?
Toos Koning
Sorry ben t hier totaal niet mee eens!!! De jeugd rijdt nog steeds hartstikke hoog op alle EK S mee. Omdat we deze x met een minimaal verschil vierde zijn geworden klopt onze hele fundering niet meer? Wat enorm kort door de bocht gedacht. Vorig jaar zat alles mee en hadden ze nog goud en deze x zat t wat tegen en worden ze vierde.
Helemaal met Toos eens, zie hier bij de top maar weinig echte happy athletes onder de paarden en inderdaad veel spanning. Paarden die met hun voorbenen kunnen (moeten) zwaaien, maar achter niks doen behalve flink slaan met de staart. En inderdaad: waren de medaillewinnaars paarden die hier door de zogenaamde top werden uitgebracht en voor de spelen verkocht werden? Geloof het niet.
De opleidingen bij de KNHS zijn inderdaad leuke financiële binnenkomers voor de KNHS en ze erkennen alleen de eigen opleiding en Deurne. Mensen die andere goede opleidingen gedaan hebben of hun opleiding in het buitenland gevolgd hebben kunnen niet op een lijst van erkende instructeurs komen zonder weer opnieuw een heel traject cursussen te doorlopen. Er lopen bij de KNHS wel een paar topinstructeurs, maar daar lest het gros van de ruiters die in de top meedraaien niet.
Voer voor discussie. Scherp geschreven. In grote lijnen ben ik het zeker met Toos eens. Ik denk dat er een moment van onoplettendheid is geweest en dat daardoor de trainingen (iets?) te laat anders aangepakt zijn. Iemand zei het vorig jaar tijdens een rondje instructie ook: wij willen meer natuurlijke bewegingen zien, minder gooi- en smijtwerk met de voorbenen. Nu de rest nog, waaronder een hoop juryleden. (vrije vertaling). En er komen steeds meer ruiters/amazones met jonge paarden die samen met hun trainers minder druk op de ketel zetten. Die niet willen dat hun paarden te vroeg te veel in de krul moeten. Die de tijd nemen om hun paard te laten groeien en ontwikkelen. Ik hoop dat zij hun talenten kunnen houden en niet verleid worden om ‘de winst te pakken’ op het moment dat er een buitenlandse kapitaalkrachtige paardenliefhebber op de oprit staat.
Het komt zeker goed met de Nederlandse paardensport en die successen komen wel weer. ‘De rest’ om Nederland heen heeft nu eenmaal net iets sneller de juiste ontwikkeling doorgemaakt. Zo’n drama is het echt niet hoor!
Ik ben het met de briefschrijfster Toos eens. De OS in Rio waren een goede mogelijkheid om te zien hoe het buitenland bezig is op dressuur gebied. Wat opviel was dat hun paarden in veel gevallen met veel schwung en losgelatenheid liepen. De buitenlandse paarden hadden ook een minder hoog tempo en liepen met veel takt. Natuurlijk wist ik al jaren dat Nederlanders in een te hoog tempo rijden. Dat had Klaus Balkenhol mij al verteld in een van zijn lessen.
Ook veel pers uit het buitenland zagen een verschil.
Eurodressage stelt: “A new trend has been hitting the dressage scene. The judges no longer want to see spectacular flash movements, but prefer natural harmony and lightness.” Ze willen geen spektakel in het voorbeen zien maar een natuurlijke harmonie en lichtheid.
Steffen Peters verwoordt het als volgt: “je moet het ritme niet verliezen als je zoekt naar expressie”.
The Horse Magazine: “Time for the man who saved dressage from Dutch Destruction, Carl Hester, and dear sweet Nip Tuck. This sounds stupid but the horse’s conformation seems to be changing, but isn’t that what dressage is supposed to be about, making the horse look more beautiful? Sure it is not spectacular but it is correct – which is better?”
Het lijkt mij tijd om onze oogkleppen af te doen en de natuurlijk balans en bewegingen weer op te zoeken en te waarderen.
@ irene: maar waarom lessen die top ruiters dan niet bij (die jij top noemt) instructeurs? Want blijkbaar lessen deze ruiters toch echt bij trainers die ze aan de top mee kunnen layen draaien. En de Nederlandse paarden lopen achter echt niet minder dan de buitenlandse paarden die nu wel een medaille hadden. Mensen dit is sport en in onze sport ben je gewoon heel afhankelijk van wat voor materiaal je onder je kont heb. Dit hebben de duitsers ook jaren lang niet gehad, en als de Engelsen VAlegro straks niet meer hebben, moeten we ook nog maar zien op welke plaats ze staan. Jammer dat er de laatste tijd zo op de Nederlandse top ruiters wordt afgegeven. Ze doen hartstikke hun best, er zijn alleen op t moment geen 80% paarden die dit effe scoren in de GP maar dat komt echt wel weer!
paarden zijn prachtige dieren en geboren atleten. Eigenlijk komen ze het beste tot hun recht zonder ruiter, gewoon met soortgenoten in de kudde. Mensen willen graag rijden, dan zijn ze verplicht het paard een stress en pijnvrije training te geven. Veel te veel spanning is dus niet goed, het natuurlijke talent van paarden wordt erdoor gesmoord. Een paard moet zich kunnen blijven uiten. NL zou weer aan de top kunnen komen als ze zorgen voor een nieuwe moderne wind in paardesnportland. Geen geweld meer maar beleid. Niet grote stappen snel klaar en incasseren maar rustig de tijd nemen en goed opleiden van paard en ruiter. Paarden zijn geen ”materiaal onder de komt” maar dieren die ons respect verdienen
Helemaal mee eens! En gelukkig beginnen steeds meer mensen dit te zien.
Laatst zitten schrijven in de Inter 1 en 2, juryleden spraken met elkaar over de verrichtingen, waren niet echt blij met het getoonde, strakke ruggen geen nageeflijkheid, maar toch werd er vaak 60% gescoord…..Zelf jureer ik t/m ZZlicht in de basis en verbaas mij al langer over het gemis aan basis africhting t/m ZZlicht…..scheve paarden, niet op 2 teugels, onvoldoende over de rug, stang en trens verkeerd gebruik…..strakke neusriemen, scheef zittende ruiters….maar ik lijk wel een roepende in de woestijn, want in een andere ring rijden deze combinaties regelmatig 30 pt hoger dan bij mij in de ring, ik heb de naam streng te zijn….maar ik zie combinaties in een klasse rijden waar ze eigenlijk (nog) niet in thuis horen…..
Ik ben het met Toos eens. We nemen de tijd en kennis niet meer. Dan roepen ze “dat is ouderwets “.
Het is niet van niks dat ik vaak zeg “ik ben blij dat ik geen paard / pony ben”.
Probeer met een goed beleid en niet te vergeten tijd en plezier voor het paard en ruiter de sport te bedrijven. We hebben beslist kwaliteit paarden / pony’s in ons land.
Maar ze verdienen geen stuk rijden. Helaas zijn er maar weinig die met 8 jaar nog gezond zijn.
@Laura,
En daar zit dus het echte probleem van de Nederlandse dressuur. Juryleden die niet waarderen wat ze zien. Maar waarderen om gelieft te blijven bij de ruiters.
Hoe vaak lees ik niet op bv. bokt dat er verschil zit tussen 2 jury’s. Het “gekke” is dan dat de laagste score het niet goed heeft gezien. Je leest NOOIT ik heb echt veel te veel punten gekregen van de jury.
Maar zolang er juryleden zijn die niet zien met welk been er licht gereden wordt, is er nog een lange weg te gaan in de BASIS.
Helemaal eens met de briefschrijfster.
Hoe ik het zie.
De Nederlandse paarden zijn echt niet minder en kunnen best 80% scoren mits ze op de juiste wijze gereden worden.
Het probleem zit in de manier van rijden en de beoordeling daarvan.
Onze Nederlandse ruiters managen hun paard. Zij drijven hun paard naar een enorme spanning toe en zijn van daaruit de voorkant aan het regelen(managen). Het gevolg is dat de paarden geen souplesse meer tonen, strakke ruggen hebben en er alleen hectische beweging te zien is. Als je bijvoorbeeld naar Arlando van Diederik van Silfthout kijk dan zie je direct wat ik bedoel. Paard zonder ruggebruik en de galop is niet meer dan een hertesprongetje naar boven toe. Nergens zie je meer de durchlässigkeit bij de Nederlandse paarden.
(5)Coby: Onze ruiters en met name de jeugdruiters kunnen niet eens meer fatsoenlijk rechtop zitten. Ze hangen zowat allemaal achterover.
En verder ben ik het ook met laura eens dat de juryleden het grootste probleem zijn. Zij zien het niet of willen het niet zien. En zolang deze ‘Nederlandse’ manier van rijden beloond wordt zal er weinig veranderen en is de dresuursport bezig met zijn eigen ondergang.