Moet het N.O.P. zich richten op talentvolle paarden?

Heeft het wel zin om op deze manier paarden vast te leggen voor de Spelen, terwijl deze paarden vaak al in eigendom zijn van mensen die geen financiële prikkel nodig hebben om hun paard te behouden. Kunnen we ons niet beter richten op de ondersteuning van talentvolle paarden? Dan blijven niet alleen de paarden van Wim van der Leegte en Gaston Glock behouden, maar boren we daarnaast een nieuwe groep potentiële OS-paarden aan.

Van: De Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Aat Both, Patrick van der Meer en Ieko Sevinga

Van: Aat

Ik ben het niet eens met de stelling dat de kwaliteit van de paarden een belangrijke verklaring zou zijn voor het uitblijven van Olympische medailles en dat hieruit zou blijken dat de Stichting N.O.P. niet goed gefunctioneerd zou hebben. Voor alle drie de disciplines geldt dat het om topsport gaat, waarbij pech, geluk en vorm van de dag een grote rol (kunnen) spelen. Vóór de aanvang van de Olympische Spelen was iedereen het erover eens dat het N.O.P. het in de paardensport in Nederland heel goed heeft gedaan; álle door het N.O.P. geselecteerde paarden liepen op hoog niveau vooraan mee in de wedstrijden, hetgeen te danken is aan de selecteurs van de stichting onder andere bestaande uit de bondscoaches van de drie disciplines. Natuurlijk heeft het zin om op deze wijze paarden vast te leggen en te behouden voor de Nederlandse sport; het gaat niet alleen om het geld, het is voor een eigenaar ook een eer als zijn paard wordt geselecteerd om in het N.O.P. te worden opgenomen en vormt zodoende een stimulans om de paarden niet naar het buitenland te verkopen. Om een brede groep (jonge) talentvolle paarden te gaan ondersteunen en voor de Nederlandse sport te behouden is naar mijn mening véél meer geld nodig en zal niet leiden tot betere resultaten. Zeker bij dressuurpaarden is een selectie op jonge leeftijd heel moeilijk omdat maar een heel klein percentage goed genoeg blijkt voor het zware werk, zoals de Grand Prix, hetgeen pas blijkt op latere leeftijd. Bij springpaarden ligt dit iets eenvoudiger omdat daar al op een eerder tijdstip vastgesteld kan worden óf en hoeveel talent een paard heeft en dat geeft ook nog geen garantie voor het behalen van de absolute top.

Van: Patrick

Aan de ene kant is het een goede zaak dat N.O.P. geen onderscheid maakt. De portemonnee van een paardeneigenaar moet ondergeschikt zijn. Maar N.O.P. moet na de Spelen wel om de tafel gaan zitten en zichzelf afvragen in hoeverre de stichting een meerwaarde heeft gehad bij de taak om het Nederlandse paard in Nederland te houden. Er worden namelijk veel paarden verkocht. Voor een kleine ondernemer of eigenaar valt het niet mee om niet tot verkoop over te gaan. Wellicht kunnen ze met het geld van N.O.P. een klein beetje druk bij deze eigenaren weghalen of een stukje erkenning geven waardoor deze mensen bereid zijn om hun paard voor een bepaalde periode vast te leggen. Ze hadden nu alleen de gevestigde orde gecontracteerd, maar deze paarden werden toch niet verkocht. Dit heeft N.O.P. alleen gedaan voor het gemoed van de eigenaren en ter promotie van de stichting. N.O.P. kan beter aankomende Grand Prix-paarden van zeven-, acht- en negenjarige leeftijd gaan ondersteunen dan gevestigde Grand Prix-paarden waarvan ze al weten wat ze kunnen. Het zal echter moeilijk zijn om een commissie samen te stellen die kundig genoeg is om deze getalenteerde paarden te scouten.

Van: Ieko

Het N.O.P. ondersteunt eigenaren van de meest talentvolle paarden van Nederland, van bewezen niveau, met als doel dat ze niet verkocht worden en beschikbaar zijn voor vertegenwoordigende equipes bij Wereldruiterspelen en Olympische Spelen. Het gaat hierbij niet alleen om financiële ondersteuning, maar juist ook om erkenning en waardering van de zo belangrijke eigenaren in onze sport. In alle teams die Nederland de afgelopen olympiade vertegenwoordigden en op kampioenschappen speelden de N.O.P.-paarden een belangrijke rol. Bij het springen werd het Nederlandse team wereldkampioen en Europees kampioen. Het dressuurteam won goud, respectievelijk brons op het afgelopen EK en WK. Het eventingteam won brons op het WK en plaatste zich voor het eerst sinds 1992 met een volledig team voor de Olympische Spelen. Het paradressuurteam ging van ‘eeuwige’ vierde plaatsen naar podiumplaatsen. In de periode 2013-2015 maakten maar liefst zeventien van de achttien N.O.P.-paarden deel uit van de medaillewinnende teams! De successen van de afgelopen jaren hebben in Rio vooralsnog geen vervolg gekregen in de vorm van medailles. Natuurlijk is dat jammer en voor velen een teleurstelling. Het onderstreept nog eens hoe competitief onze sport is en dat winnen en verliezen, blijdschap en teleurstelling, een lach en een traan soms heel dicht bij elkaar liggen. Maar is dat ook niet wat sport zo ongelofelijk mooi en fascinerend maakt?

Deze Info@ verscheen donderdag 25 augustus in De Paardenkrant. Geen abonnee van De Paardenkrant? Sluit dan hier een (online) abonnement af.