Prachtige dressuursport (en ook extra interessant dankzij het nieuwe format), een geweldige eventingwedstrijd met dito winnaars (na 49 jaar eindelijk weer de beste eventingnatie bovenaan en individueel een nieuw idool), een super individuele finale in de springsport. Maar dan, de afsluiting van deze Olympische Spelen, de landenwedstrijd in het springen, is een vreselijke anticlimax. Het gevreesde, dat de werkelijke kampioenen van deze Spelen – de Zweden met 16 (van 18) nulrondes – geen goud omgehangen krijgen wordt ook nog bijna waar. Na een balk van de zilveren Peder Fredricson en H&M All In op de allerlaatste hindernis in het basisparcours moet er nog een barrage (wel een mooie) aan te pas komen met de Amerikanen. En dan staat het toch nog vast: de kampioenen van deze Spelen krijgen gelukkig goud, zilver is er (net zoals in de dressuur) verdiend voor de Verenigde Staten, brons voor België. Nederland wordt knap vierde.
De FEI heeft met het nieuwe format (waarvan ze zelf overigens zegt dat dit onder druk van het IOC is gebeurd: ‘change or be changed’) niet alleen paardenwelzijn in gevaar gebracht, maar ook de dramaturgie van een kampioenschap volledig om zeep geholpen.
Eerst komt de slotact, dan de opbouw van het verhaal. En zo zagen we individueel Olympisch kampioen Explosion W gisteren een fout maken en vandaag niet eens meer in de ring verschijnen. De doelstelling om een paar extra landen door het beeld te laten galopperen en de sport voor een breder tv-publiek aantrekkelijk te maken, gaat hopelijk in Parijs een ondergeschikte rol spelen en dit format waar het hoort: in de prullenbak.
Het ging overigens niet eens op. Ten opzichte van Rio de Janeiro werden in alle hippische disciplines het aantal landen verhoogd: vier meer in de dressuur, vijf meer in de eventing en zelfs acht meer in het springen. Na de individuele kwalificatie springen was het aantal naties al weer van 35 naar 17 gekrompen en de miljoenen die NBC heeft betaald voor de Olympische uitzendrechten waren ook slecht besteed: geen enkele Amerikaan in de individuele finale.
Goedmaker
Het neemt niet weg dat de finale van vandaag (met ruiters die er niet thuis horen er al uit gefilterd in de dramatische kwalificatie) schitterende sport opleverde en een goedmaker was. Ondanks het format, dankzij de fantastische ruiters en dito paarden. Met ook nog bijna goud voor de Amerikanen, die met paarden konden binnen rijden die ten opzichte van de Zweden twee respectievelijk drie rondjes minder in de benen hadden (de individuele finale plus barrage, en voor McLain Wards Contagious het hele individuele deel).
Gelukkig toch de Zweden
Er was nadat de zilveren H&M All In van Peder Fredricson de allerlaatste balk er af tikte in het basisparcours, een barrage voor nodig om te bepalen wie het goud omgehangen zou krijgen (Zweden en USA op 8 strafpunten).
Terwijl de werkelijke kampioenen van Tokio eigenlijk al lang vast stonden: de individuele nummer 4 Henrik von Eckermann met King Edward (v. Edward) – het enige paard dat in Tokio geen enkele fout maakte, de individuele nummer 5 Malin Baryard Johnsson met H&M Indiana (v. Kashmir van Schuttershof) en de zilveren Peder Fredericson met H&M All In (v. Kashmir van Schuttershof).
Die combinatie heeft nu Olympisch individueel zilver (Rio), Olympisch individueel zilver (Tokio), individueel EK-goud (Gothenburg) én Olympisch teamgoud op zak. Twee keer Olympisch zilver voor een springcombinatie was al een unicum, dit helemaal. Over unicum gesproken: het is ook al even geleden dat Zweden de beste springruiters had. Aan het begin van de 20ste eeuw was Zweden onverslaanbaar (teamgoud in 1912, 1920 en 1924).
Team USA verdiend naar zilver
De barrage was ontzettend spannend en het moet ook gezegd: de Amerikanen rijden verdiend om het goud in deze Nations Cup (dat is in feite wat de teamfinale op de Spelen is geworden in dit format: een veredelde Nations Cup).
Laura Kraut opent met een ijzersterke nulronde op Baloutinue (v. Balou du Rouet), die ze nog maar kort onder het zadel heeft. 41,33 seconden. Henrik von Eckermann zet zijn zesde een nulronde neer met geweldige stuurmanskunst, maar is iets langzamer: 42 seconden rond.
De tweede ronde: Olympisch debutante Jessica Springsteen, die gister en vandaag in het basisparcours een fout had met Don Juan van de Donkhoeve (v. Bamako de Muze) maar hele mooie rondjes reed versus de beste amazone (individueel 5e) van dit kampioenschap Malin Baryard Johnsson en H&M Indiana. Beide foutloos, Springsteen: 42.95 sec. / Baryard Johnsson: 41.89 sec.
Topruiter McLain Ward, vervanger van Kent Farrington en Gazelle, maakt het met Contagious (v. Contagio), op een fantastische manier af voor team USA: 39.92 seconden, de snelste tijd tot dan toe. Maar de super efficient, wendbare en vliegensvlugge H&M All In, gefokt door Bas Huybregts, met topjockey Fredericson kan nog sneller. Een tijd van 40,31 seconden is voldoende voor goud, maar All In duikt er nog onder: 39,01.
België brons
De Belgen, regerend Europees kampioenen, zat het niet mee in de individuele finale en krijgen hun revanche in de teamfinale. De grootste pechvogel van de individuele finale, Jerôme Guery (na een subliem rondje stopte Quel Homme de Hus op de laatste oxer), rijdt nu nul. Reservecombinatie Pieter Devos en Claire Z houden de schade beperkt tot één balk en bij Gregory Wathelet, de beste Belg in de individuele finale (een springfoutje/9e plaats), en Nevados S (die iets vermoeid lijkt) vallen twee balken. Totaal: 12 strafpunten. Goed voor een derde plaats.
Nederland vierde
De Nederlandse springruiters zijn op de (altijd zure, maar toch ook knappe in dit geval!) vierde plaats geëindigd in de landenwedstrijd op de Olympische Spelen met een totaal van 17 strafpunten. Harrie Smolders had een belangrijke bijdrage aan dit resultaat met een sublieme foutloze rit.
Voor Nederland opende Marc Houtzager met Sterrehof’s Dante N.O.P. met een rit die goed begon. Tot en met hindernis 10 bleef Houtzager foutloos, op 11 ging het mis. Vanuit een rechterwending tikte Dante met het voorbeen de balk van de oxer naar beneden. Op de daarop volgende dubbelsprong volgde de tweede fout, nadat Dante de achterste paal van de uitsprong aanraakte. Met ook nog een tijdfout kwam Houtzager met negen strafpunten aan de finish.
Als tweede starter voor Oranje maakte Harrie Smolders met Bingo du Parc een geweldig debuut in de Olympische piste van Tokio. Smolders reed een ijzersterke foutloze ronde, nipt binnen de tijd. Teamgenoot Marc Houtzager vatte de rit van Harrie kort samen: “Zijn paard sprong voor een tien, Harrie voor een elf”.
Laatste Nederlandse starter Maikel van der Vleuten moest foutloos blijven om in de buurt van het podium te kunnen komen en dan te hopen op fouten van de top vier van het tussenklassement. Helaas kon Maikel, winnaar van het individuele brons, niet aan deze opdracht voldoen. Beauville Z maakte de eerste springfout bij de insprong van de driesprong, gevolgd door een tweede fout op hindernis 11.
Frankrijk, Duitsland en Groot-Britannië komen niet aan finish
Frankrijk, dat na twee ruiters aan de leiding gaat, komt uiteindelijk onderaan de uitslagenlijst terecht. Twee knappe rondes met alleen tijdfouten voor Simon Delestre en Berlux en Mathieu Billot met zijn bijzonder springende Quel Filou. Penelope Leprevost moet het afmaken, maar dat gaat mis. Twee weigeringen van Vancouver de Lanlore betekenen uitsluiting.
Duitsland lijkt na de 8 van Andre Thieme en DSP Chakaria (v. Chap) en de 4 van Maurice Tebbel (die werkelijk een fantastisch debuut maakt op de Spelen) met Don Diarado nog in de race. Maar Daniel Deussers Killer Queen VDM (v. Eldorado van de Zeshoek) ziet het niet meer zitten en Deusser neemt zijn toptalent in bescherming.
En vandaag ook geen weerzien met Explosion W en Ben Maher. Na de 16 strafpunten voor KWPN’er Denver en Holly Smith en 8fouten voor de ‘rookie’ Harry Charles en Romeo 88. Een goede keuze: want een individueel Olympisch kampioen wil niemand zien verliezen.
Bron: Horses.nl
