In een column zoals alleen een outsider die kan schrijven, legt Dan Wolken voor USA Today als geen ander de vinger op de zere plek wat betreft de paardensport. Hij ziet dat het de paardenwereld moeite kost om over Charlotte Dujardin te praten, maar antwoorden vermijden is volgens hem geen oplossing. Volgens Wolken begint het met eerlijkheid: "Gebeurt dit? Hoe wijdverspreid is het probleem? Wat gebeurt er eigenlijk op stal als niemand kijkt? Hoe vaak hoor je over de soort afschuwelijke incidenten die nu met enige regelmaat opduiken in de paardensport?". Een must-read, voor de (Nederlandse) paardenwereld met lessen uit de Amerikaanse rensport.
Wolken was vandaag bij de Olympische cross en trekt daar de vergelijking naar de rensport. “In tegenstelling tot rensport – ooit een van de grootste sporten in Amerika, maar nu met hand en tand aan het vechten om te overleven te midden van een lawine van cynisme over hoe paarden worden behandeld – was eventing nooit echt bedoeld voor een groot publiek.”
“Het is eigenlijk meer een hobby dan een sport – een niche binnen een niche – en degenen die eraan deelnemen of het regelmatig volgen, doen dat alleen omdat ze echt van paarden houden.”
Als cynisme de overhand krijgt
“Je kunt de hele dag praten over hoe goed de paarden worden behandeld. Je kunt de media de schuld geven dat ze zich richten op de schandalen in plaats van op het grotere geheel. Je kunt de mensen die geen topsport met paarden bedrijven vertellen dat ze het niet begrijpen.
“Het maakt niet uit. Als cynisme de overhand krijgt wat betreft de behandeling van dieren door mensen in hun jacht naar geld of Olympische medailles, veel succes met het proberen te veranderen van dat narratief. We hebben het gezien in de paardenrennen, elke keer dat er een catastrofale val op de nationale televisie kwam: alleen omdat het onderdeel is van de sport, betekent nog niet dat het acceptabel is voor het publiek.”
Geen enkel verschil
“De renwereld reageerde jarenlang op dezelfde manier (als de paardensport nu doet), en dat maakte geen enkel verschil. Nu moeten te veel mensen, in plaats van te genieten van de schoonheid van de sport, hun adem inhouden als dat veld van 20 paarden de eerste bocht op Derby Day rondgaat, omdat ze bang zijn dat er iets catastrofaals kan gebeuren.”
De marge is dun
“De renwereld kan het volhouden en doorstrompelen, omdat het nog steeds veel geld oplevert voor veel mensen. Paardensport (met name dressuur en eventing, red.) is daarentegen een bij uitstek vervangbare sport die er goed aan zou doen te begrijpen hoe weinig mensen de sport zouden missen als ze van de Olympische Spelen zouden verdwijnen. Zo dun is de marge.”
“De paardensport moet een manier vinden om over dit groeiende probleem te praten. Ze moet erachter komen hoe ze iedereen die dieren pijn doet kan uitsluiten en streng kan straffen, zodat het publiek hetzelfde vertrouwen kan hebben in de sport als de ruiters in het belang van hun sport. Het misbruik moet gestopt worden. En dat moet nu gebeuren.”
Bron: USA Today
Als paardensport geen olympische sport meer zal zijn en de prijzen op grote evenementen geen grote geldbedragen meer zijn maar gewoon een mooi oranje lintje, zal het geen effect hebben op mij en andere ruiters en amazones die het paarden welzijn boven de prestatie laten gaan. Alleen de mensen die er commercieel diep inzitten zullen dat vervelend vinden. De rest blijft gewoon van de sport houden. In aanloop naar de Olympische spelen gaan sommige paarden ipv voor 1 miljoen voor 2 miljoen van de hand (volgens een gast in één van de horses tv uitzendingen). Van mij mag het van de Olympische agenda. Het zal bijdrage aan paardenwelzijn op dat niveau en ik met zoveel anderen die het beste voor hebben met hun paard, hoeven ons niet plaatsvervangend te schamen als we naar een dressuurwedstrijd in de buurt gaan. Er blijven nog genoeg mooie wedstrijden over om de top ruiters te zien.