Voor wat betreft de paardensport zijn de Olympische Spelen afgerond. En wat hebben we genoten van mooie sport. Van de perfecte cross van Janneke Boonzaaijer tot het bijna-brons van Dinja van Liere en van de onverwachte – en zeer succesvolle – inzet van Kim Emmen tot de medaille van Maikel van der Vleuten. Na elf afleveringen wel en wee van de ruiters en paarden in Versailles, is deze laatste Parijse podcast uiteraard een nabeschouwing. Dirk Willem Rosie en Rick Helmink praten met Mirjam Hommes over wat deze Spelen zo bijzonder maakte, wat er nog beter kan (de jurering!), wie er nog meer een medaille verdiend had (parcoursbouwer Varela) en hoe belangrijk de eigenaren van sportpaarden zijn. Ook hebben we het over wie de zenuwen kreeg en wie koel bleef en laten we een paar van de mooiste verhalen van deze Olympiade de revue nog een keertje passeren.
Dit is de laatste speciale editie over de Spelen, maar binnenkort gaan we uiteraard gewoon weer verder met ‘De Week van Horses’ op hetzelfde kanaal. De podcast is altijd gratis te beluisteren via deze website, maar kan ook in je telefoon via een podcastapp beluisterd worden. Wanneer je in die app op abonneren klikt, dan verschijnt elke volgende aflevering automatisch in je tijdlijn. We zijn onder meer te vinden in Spotify, Soundcloud, YouTube, Apple Podcasts, Pocket Casts en Podcast Addict.
De podcast is ook gratis te beluisteren via één van onderstaande links.
Spotify
Soundcloud
Youtube
Bron: Horses.nl
De overzichtspagina van alle Olympische podcasts vind je hier:
Alle fotoseries zijn hier te vinden:
En voor alle Olympische berichtgeving klik je hier:
Wil je reageren op deze uitzending of heb je ideeën? Laat je horen door een mailtje te sturen naar [email protected] onder vermelding van ‘podcast’.
Dat AI de jurering in de dressuur gaat verbeteren is op zich een onzinnige opmerking. En wel hierom; wie gaat bepalen welke parameters in het systeem worden toegepast. Juist! Dezelfde mensen die het nu bon ton vinden dat juryleden er hun eigen mening op na mogen houden ipv het reglement letterlijk toe te passen.
Bij het turnen en het kunstrijden op de schaats kan er zonder AI al decennia goed gejureerd worden.
Het verschil is dat bij de ISU, in tegenstelling tot bij de FEI, een jurylid die een hoge score geeft wanneer een kunstrijder die bv een sprong op twee schaatsen tegelijk landt ipv op èèn, het betreffende jurylid meteen eruit gebonjourd wordt.
Het probleem is niet dat het jureren van een dressuurproef het menselijk vermogen te boven gaat zoals sommigen suggereren. Alsof bij het turnen bv zo’n serie tijdens een vloeroefening door de jury niet te beoordelen zou zijn. Die juryleden weten wat reglementair vereist is en hebben allen een goed getraind oog.
En houden er gèèn eigen mening op na. Althans niet ongestraft.
De leidinggevenden bij de hippische organisaties zijn de oorzaak van het probleem! Die de vriendjespolitiek in stand houden. Die zichzelf veel en veel belangrijker vinden dan het uitvoeren van hun taken. Zij zijn er verantwoordelijk voor dat reglementen worden toegepast en gehandhaafd.
Ze zullen zelf wel vinden dat er al heel veel wordt gedaan en dat er heel veel erg goed gaat. Een onzinniger, dommere response bestaat niet!
Wanneer je een reglement moet handhaven is dat ten alle tijden het gehele reglement! En zeker niet een gedeelte. En een eigen mening is hier ook uit den boze. Het is alles of niets!
Het hele reglement handhaven of willekeur; that’s the question
Complimenten aan alle medewerkers voor de verslaggeving tijdens de OS. kritische noten, verdieping, maar ook het genieten, alles kwam voorbij.