Menig dressuurhengst loopt zichzelf vanwege stress, zowel letterlijk als figuurlijk, nog wel eens voorbij. Hierdoor krijgen paard en jury geen eerlijke kans. Meer controle door te longeren zou een verademing zijn. En recht doen aan een reëlere kwaliteitsinschatting. Zoals de springvoorstelling een voorbeeld is voor de gehele wereld kan de dressuurbeoordeling bij andere stamboeken een voorbeeld voor ons zijn.
De dressuurjaargang 2016 werd mooi voorgesteld en becommentarieerd door de jury. Een enkel paard werd de stress teveel en had ter voorkoming van blijvende mentale schade beter het toneel vroegtijdig kunnen verlaten.
In het diepe gegooid
De tuigpaarden werden aan de hand met de gebruikelijke bombarie voorgesteld. Het zal zo moeten? Ook de jaargang 2016 werd prachtig individueel voorgesteld, becommentarieerd door de HK-voorzitter.
Behalve dan dat de zeer talentvolle Icellie zo nodig in het diepe moest worden gegooid door deelname aan de Oregon Trofee. Ik heb de Oregon Trofee altijd ervaren als een titanenstrijd voor de oudere, ervaren cracks.
Ernst met dierenwelzijn
Maar nee hoor, de beleidsmakers, anders te pas en te onpas met dierenleed schermend, waren even vergeten de regels zodanig te maken dat kinderverkrachting onmogelijk is. En of het nog niet genoeg was, moest Icellie er ‘s middags nog een keer aan geloven. Een gemiste kans om de buitenwereld te laten zien dat het ons ernst is met dierenwelzijn.
Jan Greve, dierenarts
Ook een bijdrage leveren aan Laat je horen!? Dat kan, graag zelfs!
Ben het er helemaal mee eens. 4 jarige paarden horen niet in de Oregon Trofee.
Daarvoor is de presentatie van de nieuwe jaargang.
Waarschijnlijk is er zelfs ergens een reglement waar in staat dat de nieuwe jaargang niet in de Oregon Trofee gereden mag worden……..
Daar is niets meer aan toe te voegen!
Als er iemand in staat is om dit te beoordelen is het de rijder Harm Jan Veenstra zelf wel.
Een TOP VAKMAN bij wie de gezondheid en het welzijn voorop staat. De ene vierjarige is nou eenmaal de andere niet.
Goed artikel, ik hoop dat het aanleiding geeft om het oog te houden op het mentale welzijns aspect van de jonge paarden. Dat een zo ervaren paardenman als Jan Greve dit aankaart is hopelijk rede voor de bevoegde instanties hier iets mee te doen. Wordt hopelijk vervolgt.
Blij dat er eens iemand is die zijn mond opentrekt en ook eens aangeeft wat een stress die dressuurpaarden hebben en alleen maar zodat ze flink met hun voorbenen zwaaien. Er zijn erbij die als ze op die manier op een paardenmarkt gepresenteerd zouden worden, de wereld vergaan zou zijn door de klachten van de dierenwelzijnsorganisaties.