In Duitsland was ik snel klaar: een telefoontje naar de FN en ik had alle cijfers van de afgelopen tien jaar van alle Duitse rijpaardenstamboeken in een kwartiertje binnen. Van de afgelopen drie jaar waren ze zelfs online te vinden. Als aanvullende informatie kreeg ik de gemiddelde opbrengsten per paard op de stamboekveilingen.
Bij het KWPN ging het niet zo soepeltjes. Na zo’n tien minuten ‘u bent de laatst wachtende’ te hebben gehoord, kreeg ik een medewerker aan de lijn. Zij kon me niet verder helpen en vertelde me dat ik teruggebeld zou worden door degene die daar over ging. Een mailtje volgde, waarin werd vermeld dat het bij elkaar zoeken van de cijfers veel tijd kostte en ik werd doorverwezen naar het jaarverslag op de KWPN-website.
In het jaarverslag van 2010 moest ik het doen met: ‘Voor wat betreft de registraties kunnen we vaststellen dat de aantallen van de afgelopen jaren niet gehaald zijn, maar gezien de dekaantallen van 2009 was dat ook geen verrassing.
Met een totaal aantal registraties van ruim 12.500 kunnen we vaststellen dat we daarmee op een aantal zitten dat, gezien de huidige omstandigheden, acceptabel geacht mag worden.’ De jaarverslagen van de voorgaande jaren waren niet meer uitgebreid over de cijfers die ik graag zou gebruiken voor een artikel. Ik heb er totaal geen moeite mee om mijn huiswerk te doen en wil best een x aantal uren zoeken en rekenen om de getallen te achterhalen. Ik heb er wel moeite mee dat deze statistiek niet makkelijker beschikbaar is.
Het zijn getallen waar iedere fokker en geïnteresseerde iets aan heeft en die voor een open stamboek voor iedereen beschikbaar zouden moeten zijn. De hoofdfunctie van een stamboek blijft immers registratie en die moet in mijn ogen inzichtelijk en openbaar zijn.
Rick Helmink, redacteur
Deze column verscheen vrijdag 27 mei 2011 in De Paardenkrant
Helemaal mee eens! Ik erger me al jaren aan de geheimzinnigdoenerij van sommige stamboeken (het KWPN is beslist niet de enige).
Probeer maar eens de nafok van een hengst of merrie te achterhalen.
Als de overheid nou tóch allerlei eisen aan stamboeken stelt, mag die openbaarheid er voor mij ook nog wel bij.