Vrachtwagenchauffeur Kevin R. reed op de E17 richting Antwerpen in Lokeren. Hij botste met 90 per uur op een personenauto met aanhangwagen en raakte ook nog enkele andere vrachtwagens. “Ik herinner me zelf bijna niets meer van het ongeval. Plots merkte ik de truck op en volgde de hevige klap. Ik zat zelf gekneld in mijn vrachtwagen. Toen ik mij kon bevrijden, zag ik de personenwagen”, aldus R. “Ik ben zelf enorm onder de indruk en heb dit nooit gewild. Het kan dat ik in slaap gevallen ben.”
Familie
De familie was aanwezig in de rechtbank en was zichtbaar aangedaan. “Het was een zeer hecht gezin die samen in de paardenwereld zaten. Bjorn had samen met zijn zus sinds een tiental jaar zelf een bedrijf opgestart in Ursel. Hij was ook journalist voor verschillende vakbladen en had een baanbrekend bedrijf voor paardenembryo’s in Zele. Hij werkte heel hard en dit werd plots allemaal weggerukt”, aldus hun advocaat. Ook de zus van Bjorn nam heel kort het woord. “Hij was mijn enige broer en betekende alles voor mij. Dit werd zeer plots afgenomen. Wij deden alles samen en ik mis hem nog elke dag.”
Geen enkele aandacht
Het Openbaar Ministerie was streng voor de trucker en vroeg een zware straf. “Hij had geen enkele aandacht voor het verkeer”, zegt het OM. “Hij reed al een kilometer lang bij de wegwerkzaamheden met een snelheid van 90 kilometer per uur waar eigenlijk slechts 70 was toegelaten en zijn cruise control was ingeschakeld. Met deze snelheid reed hij zonder te remmen in op zijn voorligger in de file. Zijn vrachtwagen was een echt moordwapen. Alleen hij kan verantwoordelijk zijn voor dit ongeval. De wegwerkzaamheden waren correct aangegeven en de signalisatie werkte perfect.”
Celstraf, rijverbod en boete
Naast een celstraf van 30 maanden riskeert de vrachtwagenchauffeur vijf jaar rijverbod, een geldboete van 8.000 euro en moet hij alle examens opnieuw doen. De rechter doet uitspraak op 6 december.
Bron: HLN/Horses.nl
Wat zo ontzettend triest is, niets kan hem terug brengen, geen geld , macht of wat dan ook , ik voel heel erg met de nabestaanden mee en ik hoop dat ze na verloop van tijd toch nog een goed leven kunnen krijgen.