In het Horses-webinar over het complexe onderwerp ECVM waren de sprekers het op één punt in elk geval roerend eens: er is meer onderzoek naar vormvariaties in het paardenskelet nodig. En daarbij kunnen we alle hulp gebruiken. Want hoe meer data – foto’s, klinische gegevens en DNA-materiaal – we hebben, hoe meer we te weten kunnen komen. Maar hoe komen we daaraan? Is een centrale database, die gevuld wordt door alle dierenartsen, hard nodig? Adri Zekveld, Annemarie Kroekenstoel en Bart Ducro reageren in de Paardenkrant van deze week, lees hier alvast de reactie van Adri Zekveld.
Adri Zekveld is buitengewoon helder: “ECVM-gerelateerde afwijkingen, en dan pak ik gelijk het kissing spines-probleem er maar bij, zijn allereerst een fokkerijprobleem. Alles wat afwijkend is van gezond of normaal dient te worden bestreden. Door de fokkerijorganisaties. Niet alleen maar door het KWPN, maar in samenwerking met meerdere Europese fokkerijorganisaties die er toe doen. Dit is voor mij de eerste en eigenlijk enige voorwaarde om een degelijk, betrouwbaar en breed gedragen onderzoek te doen naar voornoemde en mogelijk volgende nog relatief onbekende erfelijke aandoeningen.”
“Uiteraard zal dit onderzoek ook breed uitgevoerd moeten worden in samenwerking met gerelateerde universiteiten en dierenartsen. Of eventueel met gebruikmaking van de vele gegevens waarover we al beschikken in de bestaande database. Met als extra mogelijkheid het aanvragen van beschikbare EE-fondsen en subsidies.”
KWPN en de wetenschap geen succesvolle combinatie
“Het KWPN en ‘de wetenschap’ zijn niet een heel succesvolle combinatie geworden. We kennen de geschiedenis van het onderzoeken van de erfelijkheid van sportaanleg en van het voorkomen van OC-OCD. Met die verworven kennis kan gebruikgemaakt worden van het ontwikkelen van een database voor de erfelijkheid van sportaanleg en van OC-OCD en voor beide kenmerken aan de hand hiervan het aanleggen van fokwaarden.”
Verschil van inzicht niet opgelost met voorwaarts denken
“Mede door het niet voldoende en/of tijdig doorontwikkelen van de kennis kwam er nogal wat kritiek los over de betrouwbaarheid en dus de waarde van deze fokkerijtools. En zoals gebruikelijk, lossen we dan het verschil van inzicht niet op door voorwaarts denken maar door achteruit rijden. Als voorbeeld noem ik maar het deels terugdraaien van het inzetten van de D-OC waarde bij de hengstenselectie. Dat op mij overkomt als een ad hoc-besluit zonder voorafgaand onderzoek naar wat dan de oorzaak zou kunnen zijn van het vermeende teruggaan in gezondheid van de jonge populatie. Als het al zo zou zijn, is dan niet een oorzaak de sterk toegenomen inzet van niet-KWPN of -NRPS gekeurde hengsten waarvan immers de gezondheid niet helder is? Of dat met name hengsten met een lagere D-OC waarde meer nakomelingen hebben gebracht?”
Ook de andere twee reacties lezen? Bestel in onze webshop de Paardenkrant van deze week (zowel in print als digitaal verkrijgbaar).
Hoeveel kinderen moeten de fokkerij organisaties dan nog weg gooien met het badwater.
Een fokkerij van sportpaarden dient zich in eerste en de tweede plaats te richten op eigenschappen die de prestaties bevorderen.
En daarna op het tegengaan van erfelijke afwijkingen waarin bewezen is dat zij deze prestaties en het welzijn van het paard in de weg staan.
En dus niet op allerlei met steeds betere beeldvormende technieken vast te stellen afwijkingen van “de norm”waarvan de relevantie onvoldoende bekend is.
Als je een koe wilt fokken die veel melk geeft moet je op liters fokken en niet op kleur.
Helemaal eens met Marcel. We kunnen wel allerlei leuke plaatjes van het skelet schieten maar het enige dat telt is: welke invloed heeft een afwijking van de norm op de sportprestaties? weinig of geen invloed, waarom zouden we daar dan op selecteren. Veel invloed dan is selectie zinvol echter hebben we daar al die plaatjes voor nodig want bij selectie op prestatie fok je het er vanzelf uit.
Er wordt nu vaak veel te veel gekeken naar de foto’s en paarden afgeschreven die dus een of meerdere foto’s niet volgens de norm zijn maar waar ze in hun hele leven geen enkele last van zullen hebben. Moeten we dan in de toekomst nog meer paarden afschrijven omdat ze op een of andere manier niet aan de norm voldoen?
Helemaal met Marcel en Dick eens.
Een gezond paard is altijd de basis. Selecteren op prestatie ben je te laat bij EVCM of KS. Die jonge hengsten hebben zich dan al met honderden merries weten voort te planten. Dit wil je niet in je fokkerij hebben. Dus helemaal eens met Adri.
Inderdaad is gezondheid heel belangrijk, maar dat moet niet overdreven gaan domineren.
Maar de markt is steeds kritische soms bij het belachelijke af.
Verder is rijbaarheid heel belangrijk, een paard moet dus gezond zijn anders gaat hij of zij toch verzet laten zien.
Alleen dat men sportprestaties uit dna kan halen is natuurlijk onwerkelijk want daar speelt het karakter een hele grote rol.
Je wilt niet dat een hengst met een goed karakter en EVCM/KS zich gaat voortplanten. Deze hengst hoeft er dan geen last van te hebben maar hij heeft wel een kans het door te geven aan honderden nakomelingen. En de ellende komt pas na enkele jaren aan het licht. Vele kosten, ellende en verdriet later. De klinieken varen er wel bij, die lopen binnen. Gezondheid moet altijd als eerste komen, dat mag karakter nooit hoeven te compenseren. Ze moeten nooit met pijn of ongemak te hoeven lopen. Dan krijg je compensatie en daardoor weer andere klachten waardoor je weer bij de kliniek belandt.
Gezondheid is een groot goed en het feit dat er steeds minder paarden aan deze eis voldoen zegt al genoeg. Kritisch zijn op gezondheid is nodig.
wanneer is de mens tevreden! De 0 optie bestaand niet. Alles is relatief en zo kan men nog even doorgaan. Alles heeft een keerzijde. Het eerste gezonde paard moet nog geboren worden.