Als het aan het KNHS springforum ligt, is het verplicht promoveren volgend jaar definitief verleden tijd. Je mag dan starten in maximaal twee naast elkaar liggende klassen naar keuze. Een goede maatregel, of zorgt het voor een minder eerlijke competitie in de (basis)springsport? De Paardenkrant legde die vraag voor aan Weite Oldenziel, Janine van den Berg-Ten Kate en Teun van den Broek.
Lees hier de reactie van Teun van den Broek. Alle reacties lezen? Dat kan in de Paardenkrant nr. 42.
“Dat de verplichte promotie/degradatie eraf gaat, vind ik een goed idee”, zegt Van den Broek. “Zowel in het managementgedeelte als in het doorgroeien of terugschakelmoment van zowel ruiter, paard en combinatie geeft het ruimte in de goede zin van het woord. Wanneer ik verder doordenk, is het ook goed vanwege het welzijn van paarden en ruiters. Met alle respect: waarom zouden amateurs moeten promoveren als ze goed acteren op het niveau waar ze plezier aan hebben?”
Voor het welzijn en het plezier
“Dat geldt voor het paard net zo, het ene paard is meer geschikt voor een bepaald niveau dan het andere. Waarom zouden ze door moeten groeien wanneer het te hoog en te breed wordt? Gevolg kan zijn dat ze dan andere type ruiters tegenkomen waar ze wellicht niet tegen zijn opgewassen.”
“Daarnaast zullen we dan natuurlijk wel ruiters gaan krijgen waarvan je precies weet dat ze prijzen komen wegpikken. Dit zie je in andere landen ook gebeuren. Voor de basissport kan het voor het welzijn en het plezier tot iets goeds leiden.”
Henrik von Eckermann
“Afgelopen zomer zag ik de nummer één van de wereld, Henrik von Eckermann, schakelen van 1,60 m./1,65 m.-niveau naar 1,25 m. en terug, om zijn paard, King Edward, happy te houden en/of in vorm te krijgen. Waarom krijgt hij daar dan, terecht, alle credits voor, maar mogen ruiters/amazones van een minder hoog niveau uit de basis- en breedtesport, zoals amateurs of jeugdruiters, dit dan niet?”
Komen er vanzelf achter
“Ook bij het vormen van nieuwe combinaties, kunnen er onnodige moeilijkheden ontstaan omdat zij nu ingeschaald worden op ‘hoogste gemeenschappelijke klasse’, terwijl er wellicht op de achtergrond genoeg redenen zijn om een poosje in een lagere klasse te rijden. Voor diegenen die juist hoger willen en kunnen starten creëer je zo groeimogelijkheden en zij worden niet geremd.”
“Zij die er niet aan toe zijn om een hogere klasse te rijden, maar dit toch willen en doen, komen hier uiteindelijk vanzelf achter. Hier zijn zelfkennis en verantwoordelijkheid van de ruiter/amazone vereist, maar er ligt zeker ook een taak voor bijvoorbeeld trainer, coach, jury en steward om hen daarin te sturen en tijdig aan de bel te trekken.”
Bron: de Paardenkrant
