Voormalig KNHS-directeur John Bierling schreef een ingezonden brief over de 'vechtscheiding' van KNHS en FNRS. De huidige zakelijk directeur van sportkoepel NOC*NSF roept op om niet nog verder uit elkaar te groeien, maar juist opnieuw te zoeken naar wat ons verbindt. Want uiteindelijk zitten we allemaal op of achter hetzelfde paard.
De paardenwereld staat op z’n kop. De samenwerking tussen de KNHS en de FNRS is stopgezet, en de gevolgen zijn niet mals: de sportbond verliest in één klap 60.000 leden. Tegelijkertijd kampt het Koninklijk Friesch Paarden-Stamboek (KFPS) met interne onrust, waarbij interim-directeur Astrid Hartlief recentelijk opstapte, slechts enkele maanden na haar aantreden. Binnen het KFPS lijken verschillende visies en belangen steeds meer te botsen, wat resulteert in een reeks bestuurscrises. De KWPN lijkt in rustiger vaarwater te zijn gekomen, maar ook hier na enige tijd van onrust. Deze gebeurtenissen doen ons niet alleen nadenken over de toekomst van de paardensport, maar ook over de manier waarop wij samenwerken binnen de sector.
Vechtscheiding
Het stoppen van de samenwerking tussen de KNHS en de FNRS voelt als een vechtscheiding waarbij beide partijen met lege handen achter lijken te blijven. De KNHS verliest een grote groep recreatieve ruiters en menners, terwijl de FNRS op zoek moet naar nieuwe manieren om haar achterban te verbinden. De breuk binnen het KFPS laat zien dat dit soort conflicten niet op zichzelf staat. Het laat een scheur zien die al langer zichtbaar was en die die terug te voeren is op een gebrek aan gedeelde visie en vaak ook tegengesteld leiderschap.
Zo vaak tegenover elkaar
Hoe komt het toch dat sportorganisaties, zelfs met een gedeelde passie voor dezelfde discipline, zo vaak tegenover elkaar komen te staan in plaats van schouder aan schouder te blijven functioneren? Het lijkt wel alsof we vergeten dat sport mensen bij elkaar zou moeten brengen, niet van elkaar verwijderen.
Maneges en ondernemers en ruiters en verenigingen
De FNRS vertegenwoordigt maneges en ondernemers, terwijl de KNHS zich richt op ruiters en verenigingen. Voor de FNRS staan plezier en toegankelijkheid van de paardensport voorop, terwijl de KNHS daarnaast ook sterk gefocust is op recreatie, prestaties en competitie. Deze verschillende invalshoeken hoeven elkaar niet te bijten; sterker nog, ze vullen elkaar juist prima aan. Beide partijen staan bovendien voor grote uitdagingen, maar juist samen kunnen ze deze overwinnen.
Minder jeugd
De komende jaren komt er minder jeugd in Nederland waarbij de paardensector ook op het onderwerp diversiteit een uitdaging heeft. Waarom zou de FNRS niet faciliteiten bieden passend bij een brancheorganisatie, terwijl de KNHS zich richt op de ontwikkeling van de paardensport op alle niveaus? Want wie houdt – zonder een brede basis van recreanten – de sport dan levend? En waar halen recreanten zonder de toplaag van de sport hun inspiratie vandaan? Waarom zijn er eigenlijk twee organisaties? Heeft dit sowieso nog wel toekomst?
Oproep van Cor Loeffen
In deze context is de oproep van Cor Loeffen, bestuurslid van het KWPN, van groot belang. Hij wijst op de noodzaak van samenwerking en een gezamenlijke koers binnen de sector. Ondanks de uitdagingen en de oplopende kosten, blijft het KWPN zich inzetten om deze lasten zoveel mogelijk te beperken voor de leden, terwijl het unieke karakter van de Nederlandse paardenselectie behouden blijft. Loeffen benadrukt het belang van eenheid en trots op de Nederlandse fokkerij en roept op om samen de schouders eronder te zetten.
Radicale reflectie
Misschien is het tijd voor een radicale reflectie op de wijze van samenwerken in de paardensport. Niet vanuit macht of controle, maar vanuit wederzijds begrip en respect voor elkaars rol. Een sterke sector begint bij een sterke basis, en een sterke basis bouw je niet op eigen houtje. Het is een gezamenlijke inspanning, waarbij iedere fokker, manegehouder en elke ruiter, van beginner tot Olympiër, een plek verdient.
Wake-up calls
De breuk tussen de KNHS en de FNRS, evenals de onrust binnen het KFPS, zijn wake-up calls voor iedereen die betrokken is bij de paardensport. Laten we niet nog verder uit elkaar groeien, maar juist opnieuw zoeken naar wat ons verbindt. Want uiteindelijk zitten we allemaal op of achter hetzelfde paard.
Met een betrokken groet,
John Bierling
Zakelijk Directeur NOC*NSF
