“Eerst en vooral staat het iedereen vrij een paard te kopen zonder keuring maar ik garandeer U in dat geval een mooie oude dag, omringd met veel paarden omdat ze achteraf niet verkoopbaar bleken of omdat ze al kreupel waren voor je ze kocht. Zeggen dat een aankooponderzoek een momentopname is klopt niet. Of dacht je dat ervaren dierenartsen zo naïef zijn dat ze niet weten dat meer dan de helft van de paarden die ze moeten keuren de avond of morgen
voordien grondig geprepareerd zijn met niet aantoonbare medicijnen om ze beter voor te stellen dan ze zijn. Een aankoop onderzoek is een grondige klinische keuring aangevuld met RX, echografie, endoscopie enz die een dierenarts moeten helpen om een degelijk advies te geven aan de koper, (meestal zijn klant die de kwaliteit van zo’n paard meestal wel juist heeft ingeschat en ook professioneel goed weet welk risico hij wil nemen).
Idiote verhalen
Het kan dus best zijn dat een kreupel paard door de keuring komt omdat grondig onderzoek aantoont dat de kreupelheid het gevolg is van een functionele kreupelheid die vermoedelijk niet zal verergeren of veranderen. Bijvoorbeeld een paard met verkalking als gevolg van een ongeluk uit het verleden of met een oud peesletsel dat duidelijk zichtbaar is en waarvoor veel kopers weglopen toch kopen en dan krijgt men van die idiote verhalen van hoe kan dat nu die is toch al drie keer afgekeurd. Het is dat soort onzin dat verhalen zoals het uwe in omloop brengt. Het kan ook zijn dat een goedgekeurd paard later problemen krijgt omdat hij de belasting van topsport niet aan kan. Een dierenarts heeft geen glazen bol en er wordt ook niet gevraagd om een levenslange garantie te geven. Er wordt van hem gevraagd hoe het met de algemene toestand van een paard gesteld is en of er aanwijzingen zijn dat hij de zware training en
sport al of niet aankan. En er zijn dus multiple factoren die inderdaad niet te voorzien zijn op het moment van keuring (hoeveel jonge mensen kunnen voorzien dat ze op hun vijftigste een heupprothese te wachten staat en waarom de ene wel en de andere niet).
Dierenarts heeft er geen belang bij af te keuren
Een dierenarts heeft er geen enkel belang bij om een paard af te keuren , integendeel een onderzoek kost misschien 5000 euro en daartegen staat een enorme verantwoordelijkheid naar zijn opdrachtgever bij het al of niet aankopen van een paard van vijf Miljoen. Dat we daarvoor gaan beven zoals je schrijft klopt niet, maar een dierenarts met een degelijke opleiding en ervaring weet heel goed wat hij doet en waarvoor hij staat. Daarom spreken topstallen ook over mijn veearts zoals je zegt want de keuze van je dierenarts is ook vrij. Vertrouwen en referenties omtrent zijn kennis staan daarbij centraal. En het klopt dus. Ik begeleid veel paarden waarvoor de mensen recht springen op de tribune en die vroeger terecht zijn afgekeurd en waarvan ik weet dat ze zonder degelijke begeleiding nooit in de ring zouden geraakt zijn, maar dit is juist het mooie aan onze sport dat de combinatie van eigenaar, ruiter ,training, verzorging, dierenarts, groom, hoefsmid veel dromen mogelijk maakt en paarden de kansen geeft die ze verdienen. Topsport is een teamsport en zonder team geen stal.”
Veel zaken door elkaar
Maar een dierenarts kan die service niet leveren zonder grondige medische keuring. Je haalt in je artikel ook veel zaken door elkaar. Je verwijst in je artikel naar 40 jaar terug toen er maar vier foto’s gevraagd werden, maar je vergeet te vermelden dat in die tijd meer dan 50% van de paarden last hadden van hoefkatrol (navicular disease) en dat de meeste paarden om die reden de top niet haalden of vroegtijdig uit de sport verdwenen ondanks de dagelijkse dosis equipalazone of andere pijnstillers die toen nog toegelaten waren. Het aantal paarden dat ontzenuwd werd was fenomenaal en de radiografieën waren verschrikkelijk met diepe kanalen en lollypops, foto’s zoals we ze nu niet meer zien. Dankzij studie en radiografisch onderzoek samen met de intense samenwerking tussen stamboeken met een visie zoals Zangersheide en het KWPN is men hengsten met hoefkatrol gaan uitselecteren. Uiteindelijk zijn de anderen gevolgd omdat ze het nut van medische selectie wel inzagen, vandaag zien we dat soort straalbenen niet meer en waar we nog afwijkingen zien is het meestal zo’n milde vorm dat we dat met de kennis van vandaag kunnen verhelpen.
OC(D) heeft impact
Het aantal zenuwsneden voor deze ziekte is drastisch gedaald en intussen door het FEI verboden. Nu worden er radiografieën gemaakt bij alle hengstenkeuringen en ik weet zeker dat we OC(D) op dezelfde manier zullen uitrangeren als hoefkatrol. Zeker als de fokkers dat willen en ook eens zouden beginnen met hun merries te laten fotograferen vooraleer ze in te zetten voor de fokkerij. Chips negeren omdat er redelijk veel paarden met OC(D) in de sport en zelfs aan de top meelopen is dom. Het gaat tenslotte om een genetisch gebrek die het kraakbeen aantast. De impact op manken of sportprestaties gaat van miniem tot ernstig. Zeker is het feit dat elke vorm van OC(D) een impact
heeft op de beweging. Een dierenarts kijkt niet door een paard heen maar een ervaren dierenarts ziet na twee ronden aan de longe of een paard verdacht is voor OC(D) of niet en meestal kan hij ook nog zeggen in welk gewricht. Gewoon omdat er een afwijkende gangaard te zien is .Gelukkig is er dan een radiologisch onderzoek die dat al of niet bevestigd.
Relatie tussen prestatie en OC(D)
Wij zien de paarden elke dag op stal of bij training en het aantal paarden dat geen last krijgt van zijn chip is groot maar het aantal paarden die in de betrokken gewrichten arthritis of arthrose ontwikkelen in de loop van de jaren en daardoor de sport vroeger moeten opgeven is ook aanzienlijk maar daar wordt meestal niet over gesproken. Dankzij RX en MRI kunnen we deze ontwikkeling volgen en tijdig ingrijpen en ze helpen. Een recente studie heeft aangetoond dat er bij renpaarden in de hoogste categorie (Group 1) minder chips voorkomen dan bij paarden die Group 2 of Group 3 lopen. Duidelijk is dat er dus een relatie is tussen prestatie en OC(D) en vermoedelijk hebben veel paarden uit die Group 2 evenveel of meer kwaliteit dan eentje uit Group l maar komt hij net te kort omdat hij gehinderd wordt door zijn kraakbeenletsel.
Keuring voorkomt leed
Kortom keuring voorkomt veel leed, niet voor de dierenarts maar wel voor de koper, de handelaar en de ruiter die niet geconfronteerd wil worden met problemen die hij liever niet op stal heeft. Een keuring brengt ook vaak andere problemen aan het licht die men toch wel graag weet bij aankoop zoals bijvoorbeeld maanblindheid of een hartgeruis of andere hartafwijking. Ook de bijhorende bloedonderzoeken vertellen je dingen die je niet verwacht en zeker niet wil zoals bijvoorbeeld cushing syndroom of EVA en andere ziekten die transport of deelname aan wedstrijden in bepaalde landen onmogelijk maken. Wel erg als het toevallig de Olympische Spelen zijn.
Stop deze belachelijke discuessie
En zoals gezegd bij de inleiding: het staat iedereen vrij om een paard te kopen zonder keuring. Maar één ding is zeker ,de intensiteit en het niveau van een medische keuring zal in de toekomst (net zoals in andere sporten) alleen maar toenemen aan de top. Dus stop die belachelijke discussie over keuringen die reeds sinds verleden jaar loopt vooral in Nederland en die geen enkele zin heeft voor mensen die ernstig met de sport bezig zijn.
Dr. Leo de Backer
Mijnheer de Backer, ik vind dit eigenlijk een vreemde reactie. In de eerste plaats snap ik heel goed wat dhr. Boudhengrien bedoeld. Ik heb zelf een tweejarige gehad, die door de dierenarts (keuringsdierenarts) gediagnosticeerd werd met acute spat. Het zou nooit over gaan en hij zou er nooit mee kunnen springen. Ik heb hem verkocht voor bijna niks. Uiteindelijk sprong hij 1.40m. Dat vind ik nog al wat eigenlijk. U geeft zelf aan dat een dierenarts geen glazen bol heeft, maar toch zijn er door dierenartsen diagnoses gesteld die wel degelijk natte vinger werk zijn. Als u de toekomst niet kunt voorspellen voor een paard dat wel goedgekeurd is, maar uiteindelijk de belasting niet aan kan, dan kunt u ook de toekomst niet voorspellen van alle afgekeurde paarden. Misschien blijkt uiteindelijk dat ze de belasting wel aankunnen en hetgeen waarop ze afgekeurd zijn uiteindelijk meevalt. U meet daarin met twee maten want voor beide gevallen kunnen de dierenartsen niet in de toekomst kijken. Met de opmerking dat dierenartsen geen glazen bol hebben om in te kijken, geeft u tevens aan dat een keuring wel degelijk een momentopname is. Opdat moment staat een paard er zo voor. Hoe de toekomst eruit zal zien, dat weet niemand. Afkeur is geen zekerheid en goedkeuring ook niet. En ik denk dat het daar mank op gaat. Jullie dierenartsen maken een aankoopkeuring definitief waarmee jullie een paard kunnen maken of breken en de eigenaar dus ook. Een aankooponderzoek geeft aan hoe de zaken ervoor staan op dat moment, maar jullie dierenartsen weten ook maar al te goed met welke mankementen paarden toch topsport lopen en dat moet ook in de diagnose erbij komen staan. En inderdaad het hele team maakt alles mogelijk, de goede begeleiding etc. Maar dat geldt ook voor paarden die wat moeilijker in de kop zijn, waar niet iedereen mee overweg kan. Met zo’n paard moet je ook “omgaan”. Verder begrijp ik de kritiek van dhr. Boudrenghien heel goed, ook omdat er inmiddels zoveel foto’s gemaakt worden en daar ook al van aangegeven is dat met de rug en nek foto’s je uiteindelijk niet zoveel kunt, de diagnoses geven geen zekerheid. Ik snap best dat dierenartsen hun boterham moeten verdienen maar overdrijven hoeft ook niet. Wie controleert jullie namelijk. Je moet niet teveel krijgen dat men zegt: “de dierenarts zegt het, dus dan zal het wel”. Je moet ook uitkijken dat je door teveel medische selectie de kwaliteit niet weg selecteert. Sommige paarden springen “rammelend” het 1.60m, dus eeuwig zonde om dan met een merrie/hengst niet te fokken, het is ook niet altijd gegarandeerd dat een nakomeling dan ook weer last krijgt van dezelfde mankementen. Ik vind het dan ook geen belachelijke discussie, overal moet over nagedacht kunnen worden en mag men kritisch over zijn. Ook over jullie werk. Het moet ook niet teveel doorslaan, straks krijg je nog het advies dat wanneer er in z’n linker neusgat een haartje de verkeerde kant op staat, het misschien zo zou kunnen zijn dat het paard toch niet instaat zou kunnen zijn om later blablablabla. Kopers worden anders te huiverig. Overigens koop ik wel graag een paard met hoefkatrol maar liever niet één met hoefkatrolontsteking.
Beide partijen hebben gelijk en ongelijk.
Discussies zijn onvermijdelijk want er wordt over geld gepraat.
Top fijn paard met opmerkingen daalt in waarde afhankelijk van de opmerkingen op keuringsrapport.
Wat de heer De Backer aanhaalt betreffende niet te vinden middelen welke eigenaar zou gegeven hebben aan het paard voor de keuring doet mij wel huiveren. Het moet een crack van eigenaar zijn om de middelen te kennen welke niet op te sporen zijn, die man heeft duidelijk zijn beroep gemist…die kan massaal geld verdienen door die kennis te delen. Menig dierenarts zal deze graag te vriend houden !
Wat met een rapport met opmerking : klein fragmentje op straalbeen en klein fragment buitenkant kniegewricht ?
Goedgekeurd voor sport rekening houdend met niet te bepalen risico….
Dit is dus een heel voorzichtige dierenarts welke wel degelijk erkent dat hij geen glazen bol heeft ! Of een bangerik welke niet durft zeggen dat dit een eerder zwakke of negatieve keuring betreft.
Wat betreft fokkerij is het eerder een must voor de fokker om enkel met gezonde merries te fokken, de resultaten in de nafok zullen hopelijk eerder positief zijn bij keuring, maar ook dit is geen exacte wetenschap.
Hoe verklaar je dat een hengst niet aanvaard werd na veterinaire keuring in daarvoor aangestelde dierenkliniek en dan toch mocht deelnemen aan hengstenkeuring in een ander zeer goed aangeschreven stamboek ?
Welke maten en welke gewichten worden gebruikt….
of welke namen geven groen licht ?
Wanneer de heer De Backer spreekt van kostprijs € 5000 voor een zeer intense keuring moeten wij als fokker enkel “passen” maar indien ik wil kopen wil ik wel steeds bloedonderzoek bij een normale veterinaire keuring. Die extra kost zal zeker voor niemand onoverkomelijk zijn. Is trouwens steeds de afspraak bij keuring, niet akkoord = einde verhaal. Omgekeerd idem, wanneer ik wil verkopen zal ik voorstander zijn voor bloedonderzoek. Eerlijk duurt steeds langst.
2.5 jarig paard hier gekeurd, 2 op straalbeen, dus ongunstig rapport, haar laten gaan voor “peanuts”, na gesprek met dierenarts ontmoedigde deze mij om haar als fokmerrie te gebruiken. Zij is nu 7 en loopt lekker mee in haar jaargang.
En zo toont de zijde fokkerij en sport een totaal ander beeld , als fokker ben je totaal afhankelijk van teveel factoren, over enkele heb je controle , over de toekomst van je sportpaard heb je enkel een droombeeld. En deze droom wordt soms zwaar aan diggelen geslagen.
Laat ons allen hopen dat “gebreken” kunnen uitgefokt worden door betere selectie vader en moederdieren, dat alle stamboeken dezelfde criteria volgen voor aanvaarden hengsten, en dat de fokkers de moed blijven houden om verder te gaan.
Bij het keuren van paarden is het hopen, dat alles goed gaat. Zowel verkoper als koper zijn met een illusie bezig. De verkoper wil een goede prijs en de koper wil een gezondheidstest.Moment opname. Gezondheid is een relatief begrip. Het eerste gezonde paard moet nog geboren worden. Tussen dit spanningsveld staat de dierenarts, die ook weer met een protocol werkt. Binnen dit kader moet hij een paard keuren en die keuring geldt tot de hoek van de straat. Het is dus een moment opname. Een casus wil ik U niet onthouden. Paar jaar geleden moest ik bij een paard komen die rechtsvoor kreupel was. Daarvoor was er een keuringsarts bij dit paard geweest, want hij was voor een goede prijs verkocht in afwachting van de keuring. Het ging met de klinische-keuring fout. Het paard verzette zich met de buigproef en daarna was het paard kreupel. De keuringsarts zei, ik kan dit paard niet goed keuren. Daarvóór was het paard niet kreupel, maar de arts had zijn protocol wel goed uitgevoerd. Alles is wel weer goed gekomen, het paard is verkocht en daarna nog twee keer over de kop gegaan met verkoop en is al die keren opnieuw gekeurd. Maar zo kan het ook gaan bij een keuring. Er moet ruimte zijn voor nieuwe ontwikkelingen. De geneeskunde( het officiële woord is geneeskunst) is een kunde in beweging, want wij weten nog zo weinig van de geneeskunde.
Iedereen kan me vertellen wat hij of zij wil maar nooit dat je van niet keuren wijzer wordt dan van wel keuren.
Kortom, je bent gek als je je paard niet laat keuren voor aankoop.
En uiteraard zul je altijd gevallen tegenkomen van paarden die goedgekeurd worden en een jaar erna kreupel lopen en paarden die afgekeurd worden en toch een hele carriere in de sport hebben.
Dat zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen, niet andersom.
Heeft LEON DE BACKER dan nooit een paard goedgekeurd dat voor de keuring hartstikke kreupel was en door de inspuitingen zo gezond was als een jong veulen wie weet ………………..
Marcel Dufour, het gaat er om dat het door slaat en de dierenarts niet heilig is en dat is nu teveel wel het geval. De keuring blijft een momentopname. Dhr. Boudhengrien heeft volledig gelijk dat hij aan de bel trekt.
Keuringen zijn erg belangrijk , maar wat als de amateur die een fijn sportpaard wil aanschaffen om het 120 of 130 te rijden ( 90 % van de verkochte paarden ). De maatstaf van Doc De Backer gaan hanteren. ??? Dit zijn meestal niet de mensen met de dosis ruitergevoel om de gezondheid ( aan te voelen). Mr De Backer is een top arts , daar hoeft niemand aan te twijfelen. Mr De Backer vergeet wel dat er Duizenden paardenmensen dag in en dag uit de ziel uit hun lijf werken om iets op te bouwen en dat gaat niet gepaard met jaarlijks één voor 5 miljoen eruit te werken. Dus nee , ik ben niet blij met uw statement Mr de Backer
@Jenny
Een slecht straalbeen op de foto is allesbehalve een momentopname. Dat wordt nooit meer beter.
Vergelijk het met een auto, als daar een van de wielen niet goed in balans is trilt de hele auto en heeft dat nadelig effect op bijna alle andere onderdelen.
Zo is het ook met paarden.