De FEI heeft (op basis van op social media circulerende foto's) achteraf een gele kaart uitgedeeld aan de Braziliaanse eventer Carlos Parro voor het gebruik van rollkür op de Olympische Spelen in Parijs. Los van het feit dat een gele kaart om die reden uiterst zeldzaam is, komen warning cards met terugwerkende kracht bijna nooit voor. Dierenrechtenorganisatie PETA had de FEI een brief gestuurd over op social media circulerende foto's van Parro, daarna volgde de gele kaart.
Op zaterdag heeft de FEI met terugwerkende kracht een gele kaart gegeven aan de Braziliaanse eventingruiter Carlos Parro voor het trainen van zijn paard Safira in een diepe hoofd-halshouding. FEI-stewards hadden het eerder in de week blijkbaar gemist, hoewel er donderdag foto’s waren gedeeld van de Facebookpagina van Safira’s eigenaren en deze foto’s onder de aandacht van de FEI waren gebracht.
Gele kaart komt na brief PETA
Toch kwam de gele kaart zaterdag pas, na een brief van PETA’s vicevoorzitter Kathy Guillermo. Ze noemde rollkur uitdrukkelijk, noemde het ‘ernstig’ en somde de fysiologische gevolgen voor het paard op. Ze verstrekte bij haar brief twee Facebook-foto’s van verschillende momenten van de trainingssessie.
Onnodig ongemak
De FEI meldde zaterdag: ‘De FEI-stewards hebben een gele kaart uitgedeeld omdat de handeling van de atleet onnodig ongemak voor het paard zou kunnen veroorzaken.’
‘Bovendien heeft de steward de situatie rechtstreeks besproken met de atleet en de chef d’equipe van Brazilië. De FEI-stewards zijn op de hoogte van dit incident en zullen te allen tijde waakzaam zijn voor elk gedrag dat niet in overeenstemming is met het welzijn van het paard en zijn bereid om onmiddellijk actie te ondernemen als dergelijk gedrag zich voordoet.
‘Onnodig ongemak’
Hoewel de FEI de woorden rollkur of hyperflexie niet herhaalde, bestaat er geen twijfel over dat dit is waar het over gaat. Dit is de eerste keer dat de FEI de woorden ‘onnodig ongemak’ gebruikt in een reactie op rollkür. Dit plaatst hyperflexie onder de definitie van paardenmishandeling onder Art. 142 van het algemeen reglement van de FEI.
Stewards in de dressuur delen zelden gele kaarten uit, in de afgelopen twaalf maanden werden er in totaal zes uitgedeeld. Daarvan zou er naar verluidt één zijn voor rollkür.
Dressuur
Voor zover dierenrechtenorganisaties hun pijlen nog niet gericht hadden op Parijs, is dat zeker het geval na het Charlotte Dujardin-schandaal. Ook de ogen van de media zijn volop gericht op Versailles, Groot-Brittannië stuurt de beste sportjournalisten naar de paardensport in nasleep van het Dujardin-schandaal.
In een nieuwsbrief meldt St. Georg-hoofdredacteur Jan Tönjes: ‘Geloof alsjeblieft niet dat alle dressuurruiters mooi losrijden en trainen. En ook niet dat de FEI-stewards nu eindelijk eens doorpakken.’
Morgen begint de dressuur in Versailles.
Reactie PETA
PETA reageert als volgt op de uitgedeelde gele kaart: “De FEI kijkt nu over haar schouder en dat kan alleen maar goed zijn voor de paarden, maar ze moet meer doen dan ruiters en coaches waarschuwen dat ze regels overtreden waarvan ze zich volledig bewust zijn. We zijn opgelucht dat de FEI onze klacht heeft behandeld en actie heeft ondernomen, we maken ons nog steeds grote zorgen over het paard, Safira. De onnatuurlijke buiging van de nek kan alleen worden bereikt door fysiek geweld en daarvoor had de ruiter door de stewards gediskwalificeerd moeten worden voordat iemand foto’s naar PETA had moeten sturen. Een waarschuwing is vernederend voor het Braziliaanse team, maar we hebben actie nodig om de paarden te beschermen.”
Bron: Horses.nl / Horsesport.com / PETA
Thuis ook maar waarschuwingsborden plaatsen bij het land voor de paarden. Dat ze geen gekke posities moeten aannemen, voor je het weet staat Peta op de dam. Absoluut voor paardenwelzijn maar als dit de norm wordt, waarschuwingen n.a.v. foto’s op sociale media, dan is het hek van de dam. Van elk paard is wel een foto te maken dat het er minder fraai uitziet. Sport gaat kapot zo en dat is het enige doel van organisaties als Peta.
Te gek voor woorden, dat de Peta de boel mag bepalen door middel van 2 fotos, die ze opsturen en de stewards ter plaatse die daarvoor opgeleid zijn geen bemerkingen hebben aangegeven aan de ruiter.
Jeetje, wat een jammerlijke reacties. Wat te gek voor woorden is, is dat kaatje en mlemat6 het blijkbaar normaal vinden! Er zou geen actie van PETA nodig moeten zijn, binnen de paardensport zou men hier zelf niet voor weg moeten kijken! Elkaar aanspreken op wanpraktijken. Van ruiters, tot grooms en eigenaars tot paardensport liefhebbers
Geweldig. Eindelijk wordt er wat aan gedaan. Eindelijk
Paard neemt geen gekke positie aan. Zelfs als die vrijheid wil imponeren, loopt een paard niet zo. Teugels staan strak, armen strak, dit is moedwillig. Niet recht praten wat krom is. Je gaat over de rug van een dier.
Beste mensen van de FEI.. en anderen die zich niet kunnen vinden in het beeld dat PETA schetst,
(Prestatie)sport met paarden is gelukkig al langer een punt van discussie.
Het is goed te vernemen dat de FEI een gele kaart uitdeelt. Een begin naar paardenwelzijn.
Het paard is hier de atleet, wat door de ruiters zelf wordt beaamd. Sport met dieren hoort niet thuis op de Olympische Spelen, waar ethiek, fair-Play en keuzevrijheid grondbeginselen zijn. Je kan… en mag, een voelend dier wat pijn en ongemak ervaart… net als wij mensen, niet blootstellen aan hulpmiddelen zoals stang en trens met notenkraker effect, zweep en sporen. Harnagement bedoeld met de boodschap voor t paard ‘ doe wat je gevraagd wordt en de pijn gaat weg’, omwille van onze wensen en doelen die wij met t paard hebben. Conditionering doet de rest. Het paard is verworden tot een lijdzame sportrobot. Een paard is afhankelijk van ons handelen en kan zijn eigen grenzen niet afdwingen, heeft geen vrije keuze en maakt vanuit zijn eigenheid geen geluid bij pijn en ongemak, zoals een hond die dan jankt. Paarden maken juist geen geluid omdat ze zich dan kwetsbaar zouden opstellen voor roofdieren en sneller ten prooi vallen. Paarden als prooidier communiceren mede hierdoor visueel. Als paarden konden janken zoals honden doen bij pijn… zou de paardensport allang niet meer bestaan. De gemeenschap zou t het geschreeuw van de paarden tijdens training en performance niet meer kunnen en willen aanhoren. Paarden maken altijd een keuze om te overleven… ook tussen twee slechte. Dwz. als t paard moet kiezen tussen een beetje pijn en veel pijn… kiest t paard voor een beetje pijn. Maar pijn… is… pijn! Als een paard iets doet wil dat niet perse zeggen dat hij t ook leuk vindt om te doen. Een groot misverstand. Zo is het voor ons mensen moeilijk om pijn bij t paard te herkennen… toch vinden we t helemaal prima dat we allerlei dubieuze en pijnlijke trainingstechnieken bij t paard toepassen om een prestatie neer te zetten omwille van een medaille. Wat wij leuk of mooi vinden… ervaart het paard veelal zeker niet als leuk en mooi. Als de ‘paardensporters’, en alles wat er omheen hangt aan mensen die het z.g. zo goed met t paard voor hebben en de gemeenschap die graag naar dit circus kijken, zich nu eens eerst afvroegen of dat wat ze doen of zien… bijdraagt aan het welzijn van het paard vanuit t perspectief van t paard en niet vanuit t eigen perspectief. Dan zou de verstandigste en enige stap zijn de ‘paardensport’ bij de Olympische Spelen weg te halen. Prestaties neerzetten over de rug van een levend wezen.. dat geen zeggenschap heeft over zijn eigen (pijn) grenzen, hoort hier zeker niet thuis. Dan heb ik het nog niet over huisvesting dat ver afligt van het paard zijn natuurlijke levensbehoeften en eigenheid voor veel sportpaarden. Laat staan voor de tienduizenden ‘afvallers’ die de eindstreep niet halen. Voor de mensen die het belachelijk vinden dat PETA zich laat horen… THINK TWICE! Dit doe je toch ook je hond of kind niet aan! Waarom dan wel het paard? Gewoon… omdat t kan?
Nicoline Raimond, omgangskundge in de relatie paard-mens