Plottwists bij Boer zoekt Vrouw

Waar niemand na dit extreem trage seizoen van Boer zoekt Vrouw nog op gerekend had, gebeurde in de slotaflevering dan toch. Drama! Plottwists! Spijbelacties! En gelukkig ook een paar hele happy endings. De Scandinavische film noir veranderde op het laatste moment tóch nog in Goede Tijden, Slechte Tijden. Weliswaar zonder paardenboerin, maar dat verbaasde eigenlijk niemand meer.

Door Mirjam Hommes

We beginnen met het slechte nieuws, want dat deden ze in het programma niet en dat was eigenlijk een beetje raar. Het slechte nieuws was trouwens niet dat Bernice niet kwam omdat ze (school)ziek was. Die zat lekker met een nieuwe hond en twee cavia’s in Zweden en ze heeft bovendien Friese paarden, dus dat komt allemaal wel goed. Gewoon nog een paar jaar rijpen.

‘On hold’

Nee, het slechte nieuws kwam van Anke. Die eindigde haar citytrip met Piet op een optimistische toon vol ‘kriebels’ en niemand had dan ook zien aankomen dat Piet vier maanden later in zijn eentje naar de reünie zou komen. Pas op de tweede dag van het terugkomweekend bleek waarom, toen Anke tóch aanschoof. Zij had vlak na de opnamen een knobbeltje in haar borst gevonden en daarmee was haar hele leven op zijn kop komen te staan. Ze vertelde het terwijl Piet zijn hand op haar knie had. Ja natuurlijk waren ze nog vrienden. Maar ja, je hebt wel even iets anders aan je hoofd. We hopen op een extra aflevering volgend jaar, met een dolgelukkige Piet en Anke op een roze wolk, maar voor nu staat dat verhaal even ‘on hold’. Veel beterschap Anke!

Polarisatie

Claudia en Paul zaten nog steeds gezellig samen aan de wijn en Richard en Robin deden gezamenlijk aan yoga en vegetarisch koken. Wie had dat gedacht! Het moet gezegd, de twee setjes zagen er bijzonder content uit. Claudia vindt het helemaal leuk dat Paul en zij heel erg op elkaar lijken. Richard vindt het juist ‘donders’ mooi dat het bij Robin over andere dingen dan de boerderij gaat. Cultuur en zo. En ja, ze denken over sommige dingen heel anders, maar voor Robin is Richard “toch een soort thuiskomen”. Ahhhh.

Ellen!

Haico kwam alleen binnen met een gloednieuwe bandana van de Achterhoekse vlag op zijn hoofd. De citytrip met Jasmijn was een behoorlijke ramp, want zij was enorm aan het twijfelen en ook een romantische dubbele regenboog bij het water kreeg dat niet opgelost. Maar langzaam maar zeker werd duidelijk dat Haico inmiddels ook had gezien wat iedereen die het programma ook maar vijf minuten had bekeken ook wist: dat er toch wel iets was met Ellen. Toen hij de beelden zag, was hem dat achteraf ook wel duidelijk geworden. En… hij had haar gebeld. En… ze was niet boos. En… ze hadden leuk contact. En… toen kwam ze binnen! Stralend en wel. Een pak van ons hart, hoor. Robin neemt volgend jaar kennelijk de presentatie van Yvon over, want zij stelde de vraag die gesteld moest worden: “Moest je niet over iets heen stappen?” Ellen: “Nee, voor mij was er niet zoveel veranderd, ik ben gewoon doorgegaan waar ik na de logeerweek was gebleven.”

In een week waarin de term “over je schaduw heen stappen” opeens overal gebezigd werd, was dit toch wel het beste voorbeeld. Hoera!