Eén van de paarden van menner Christoph Sandmann is vandaag in marathonhindernis 5 ten val gekomen. De 15-jarige merrie Wanita kreeg het andere achterspanpaard bovenop zich en was even alle adem kwijt. De merrie maakt het inmiddels weer goed.
In een wending kwam het linker achterpaard ten val en kreeg het andere paard bovenop zich. Sandmann moest uitspannen en kon de wedstrijd niet vervolgen.
Verklaring
Het paard werd direct gekoeld en verzorgd. Volgens een verklaring van de FEI staat Wanita nu weer in haar stal hooi te eten.
Officials probeerden vergeefs te verhinderen dat van het incident foto’s werden gemaakt.
Fotoserie Arnd Bronkhorst
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
- Val paard Christoph Sandmann Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Bron: Paardenkrant-Horses.nl
Kritische journalisitiek juich ik toe,maar waarom een hele serie foto’s van een gevallen paard? Dat is altijd een naar gezicht,net als gevallen wielrenners. Moet ‘horses’ het eigen nest bevuilen en de tegenstanders van paardensport munitie geven? Jammer dat arnd en de redactie sensatie prevaleren boven de realiteit van sport;ongelukken gebeuren.
Re op bericht van Jeroen H: ongelukken gebeuren inderdaad, maar ik stel mij de vraag of de evolutie van de moeilijkheidsgraad van bepaalde disciplines in de paardensport, tegenwoordig voorbij een realistische veiligheidsgrens is gekomen [? – Ik stel het enkel in vraag; regelmatig even stilstaan met dit soort dingen lijkt mij evident vanuit respect voor de mooie dieren (wezens) die paarden zijn]
Beste jeroen, Ik prevaleer geen sensatie boven de realiteit van de sport: ongelukken gebeuren zoals je zelf ook zegt, dat is de realiteit, en het zou in mijn ogen heel raar en niet journalistiek zijn om daar niet over te berichten. Het helpt bovendien de paarden sport niet als we alleen buitenstaanders over de minder goede kanten van de sport laten spreken; dan geef je voortdurend het initiatief aan de tegenstanders van de sport. Het zou de paardenmensen sieren als we eens wat kritischer naar onszelf keken. Dan hadden we wellicht ook een beter antwoord op de kritiek, beter dan wat gestamel over moment opnames, of opmerkingen over het eigen nest bevuilen. Of het leuk is of niet, dit is ook een onderdeel van de sport. De serie is bovendien in mijn ogen gerechtvaardigd omdat hij laat zien dat het paard geholpen wordt, en weer overeind komt. De titel is niet voor niets “GEVALLEN PAARD CHRISTOPH SANDMANN BLIJFT ONGEDEERD”.