Voltige is wel degelijk paardensport

In Nederland kunnen we de voltige inmiddels als een volwaardig paardensportonderdeel zien. Het is een FEI discipline, dus het heeft wel degelijk met paardensport te maken. Het niveau van de Nederlandse voltigeurs en hun paarden is best redelijk. Internationaal gezien zaten we de laatste jaren aan de onderkant van de middenmoot, maar dit jaar zijn we opgeklommen naar de bovenkant van de middenmoot.

In het verleden gingen de paarden die nergens anders voor de sport meer geschikt waren, naar de voltige. Zo is het tegenwoordig niet meer. In elke voltige-onderdeel is apart cijfer voor het paard. Daardoor blijft in elke score het paard belangrijk. Hij moet een zuivere drietakt galop laten zien en volledig gehoorzaam zijn. Een topvoltigeur kan alleen met een goed paard aan de top komen. Wanneer je een topruiter op een kwalitatief slecht paard zet, komt er ook geen topprestatie uit, hoe hard die ruiter ook traint.

Het zwaartepunt van de training ligt in het paardenbeleid. In de voltige, telt de score van het paard zwaar mee: loopt hij door het lijf, is hij netjes in balans, nek hoogste punt, neus voor de loodlijn, recht aan het bit/contact met longeerlijn, hoe is de kwaliteit van de galop en is hij gehoorzaam. De mate van africhting van het paard is bepalend voor het cijfer. Op het Europees kampioenschap in het Franse Le Mans behaalden alle Nederlandse paarden goede cijfers. We hadden vijf paarden meegenomen. Vier voor onszelf en de vijfde werd gebruikt door het Zuid-Afrikaanse team. In Zuid-Afrika hebben ze vaak quarantaine problemen, vandaar dat ze één van ons hadden geleend. Ook dat paard beschikt over een goede dressuurmatige basis, net als de andere vier. Verder staan alle paarden onder veterinaire begeleiding van onze teamveterinair Dr. Julia Ridder.

Paardenwelzijn voorop
Ook in de voltige staat het paardenwelzijn voorop. Moesten de teampaarden voorheen vijftien minuten aan één stuk doorgalopperen, nu is dat teruggebracht naar elf minuten verdeeld over twee keer: een keer zeven minuten voor de verplichte onderdelen en een keer vier minuten voor de vrije kür. In plaats van negen bestaat een team nu uit zeven leden. In de soloklasse hoeft een paard zelfs maar een keer twee minuten en een keer één minuut galopperen. Op een gewone wedstrijd komt het paard per dag twee keer in actie met een pauze ertussen, op internationaal nationaal niveau is er normaal iedere dag slechts één onderdeel. Het is belangrijk dat de voltigepaarden dagelijks goed dressuurmatig onder de man worden getraind. Want het paard dat braaf zijn rondje loopt, maar verder niets te bieden heeft, scoort niet hoger meer dan een vijf.

Choreograaf
We hebben kosten noch moeite gespaard om het niveau van de voltigeurs op een hoger plan te krijgen. Daar ben ik best trots op. We gaven gerichte training aan de voltigeurs om hun kracht, lenigheid en motorische vaardigheid te verbeteren door middel van een persoonlijk trainingsschema. Naast een bijscholing en hulp van de Duitse instructeur Lars Hansen, kwam dit jaar twee keer een Nederlandse choreograaf die woonachtig is Wenen langs. Deze choreograaf, Stella Groenesteijn hielp ons vooral een heel eind op weg in de kür. We wisten wel hoe we de oefeningen moesten doen, maar het bleek achteraf dat we kleine dingen, die juist belangrijk zijn, over het hoofd zagen. Zij wees ons op het maken van soepele overgangen tussen de oefeningen en correcte arm- en handhouding of beweging en natuurlijk de muziekkeuze. Eerst kwam ze in januari en later nog een keer in maart om alles te bevestigen. Het resultaat op het EK waren mooi lopende kürproeven met goede bewegingen.

Ons doel voor de toekomst is om internationaal aansluiting bij de top te krijgen. Om in de voltige verder te komen moet een voltigeur internationaal niveau hebben en zijn of haar paard dressuurmatig goed voor elkaar hebben.

Diana van Klaveren uit Lisse is KNHS bondscoach voltige, heeft internationale ervaring hierin en geeft cursussen voor de voltige instructeuropleiding. Ze is jurylid bij de disciplines voltige, dressuur en springen.
Deze opinie verscheen vrijdag 9 september in De Paardenkrant