In typisch Engels weer werd vandaag in Hickstead de traditionele landenwedstrijd verreden. De eilandbewoners voelden zich in dat weer duidelijk als vissen in het water en eisten de twee topplaatsen voor zich op. Na de eerste manche leek het er nog op dat de Ieren er met de winst vandoor zouden gaan maar na de tweede omloop waren het de Engelsen die zegevierden met ruime voorsprong op de Ieren en Fransen die de plaatsen twee en drie in die volgorde verdeelden.
Hickstead is in de sprinsport een historische plek die gelijkstaat aan Aken. Vanaf het moment dat je de poort binnengaat ademt alles geschiedenis. Ieder vierkante meter herbergt wel een verhaal in de lange, lange traditie die het concours heeft. Vele helden werden er geboren op de magnifieke piste van Hickstead. Je moet erop gelopen te hebben om te beseffen hoe uniek het is. Het gras is als nergens anders ter wereld, het is alsof ze daar de grasknippers van Wimbledon inhuren want ieder sprietje heeft precies de goede lengte is precies even groot als de volgende. Als je er een net zou spannen zou je er direct een tennistoernooi kunnen houden, zo perfect is de mat daar.
Legendes
Een van de mooiste Nederlandse verhalen is die van Johan Heins die een paard bij zich had van wie hij nog niet zo zeker wist dat die de wal wel zou springen. Dus werden ’s nachts de auto’s gestart en het paard gezadeld. Onder het licht van de koplampen reed Heins wat rond, sprong wat sprongetjes tot hij de poging waagde en met zijn paard inderdaad de wal op sprong. Dat deed hij zelfs zonder noemenswaardig probleem waarop besloten werd weer naar stal te gaan. Maar je, erop is nog niet eraf. Zoals u al aan voelt komen, het paard was met geen mogelijkheid meer van die wal af te krijgen en na een half uur proberen sprak Heins de wijze woorden, “Jongens, het is mooi geweest, we gaan slapen. Hij wil er niet af dus die staat er morgenochtend ook nog wel.”
De spullen werden ingepakt, de auto’s weggereden en inderdaad de volgende morgen vonden de terreinmeesters een eenzaam paard dat stond te grazen op de wal in de hoofdring. Uiteindelijk kwamen ze bij Heins uit en die wist van niets. “Paard moet losgebroken zijn, blij dat hij niets heeft. Bedankt dat jullie hem hebben teruggebracht.” Einde verhaal.
John Whitaker
Voor de Engelsen was het zo belangrijk om na 13 jaar eindelijk weer eens de winst in eigen land te houden dat John Whitaker door bondscoach Di Lampard werd gesmeekt om alstublieft nog één keer een uitzondering te maken, hij had immers al een tijdje afscheid genomen van het rijden van teamwedstrijden en kampioenschappen, en mee zou willen doen met het sterkste team dat Engeland op de been kon brengen, in een poging de landenwedstrijd weer eens te winnen in eigen huis. Na enig heen en weer gepraat zegde John zijn deelname toe en benadrukte dat hij dat deed voor haar als zijn goede vriendin sinds dat ze jeugdruiters waren en voor alles dat ze sindsdien beleefd hadden.
Het was dan ook een afloop zoals die hoort bij sprookjes en een legende als John Whitaker dat het zijn foutloze rit was met Equine America Unick du Francport (v.Zandor Z) die de zege voor Engeland veilig stelde en de vele aanwezigen deed ontploffen van vreugde. Zijn boezemvriend, de Noorse springruiter Geir Gulliksen, was speciaal overgekomen om de 118e landenwedstrijd van zijn maat live te zien. Die twee gaan dit nog vieren later tot in de late uurtjes.
Mark McAuley door bloedregel uitgesloten
Na de eerste manche stonden de Ieren, Engelsen en Fransen samen aan de leiding met een totaalscore van vier strafpunten. Ierland begon aan de tweede ronde met acht strafpunten van Shane Breen en een foutloze rit van Mark McAuley. Tim Gredley hield de druk er op zijn beurt op door met Quick Star Kervec (v.Quick Star) voor Engeland ook de nul te houden en zo beloofde het een strijd te worden tot het laatst waarbij de Ieren het voordeel hadden.
Maar daar kwam verandering in toen de jury besloot het resultaat van de tweede ronde van Mark McAuley te schrappen daar na zijn rit bloed werd aangetroffen op de plaats waar de sporen het paard raken. Daardoor nam de wedstrijd een hele andere wending want de acht strafpunten van Shane Breen telden nu mee en brachten de Ieren niet op vier maar op twaalf strafpunten. Met die twaalf strafpunten stonden ze plots achter Engeland en werd het een afvalrace waar de laatste twee ruiters van ieder van de teams de strijd zouden beslissen. Doordat Frankrijk geen foutloze ronde wist te produceren in de eerste drie ritten was de ploeg van bondscoach Henk Nooren teruggezakt naar de derde plaats. Zoals de zaken er op dat moment voor stonden zou Engeland zeker zijn van de winst als John Whitaker het zou lukken om alles in de lepels te laten liggen en het lint van de sloot droog te laten. Zoals het een legende betaamt kweet hij zich soeverein van die taak en bezorgde Engeland met zijn eenmalige terugkeer de overwinning in eigen huis. Een overwinning waar ze daar al heel lang op zaten te wachten.
Gat tussen de top en de rest
Tussen de eerste drie landen in de uitslag en de rest zat toch best een vrij groot gat en het laat ook zien dat als je niet op volle sterkte naar Hickstead afreist maar met een team dat nog niet veel ervaring heeft op dat niveau, je er weinig te zoeken hebt behalve dan de ervaring opdoen inderdaad. Zweden eindigde met 24 strafpunten op de vierde plaats, gevolgd door Amerika dat 31 strafpunten verzamelde. De Duitsers vielen helemaal tegen met hun 35 strafpunten en wisten de Brazilianen maar net van zich af te houden met drie strafpunten verschil. Hekkensluiter werd vandaag het team van Italië dat maar liefst 54 strafpunten liet noteren.
Exit San Remo
Het voormalig toppaard van Patrick Lemmen, Exit Remo (v.San Remo) leverde onder Ben Maher een hele belangrijke bijdrage aan de overwinning van het Engelse team door in de eerste manche direct de score voor het team te openen met een nul op het bord en alle kansen open te houden toen hij de tweede omloop afsloot met een enkel afworp. Wat ook niet onvermeld kan blijven is de uitmuntende prestatie van Harry Charles die met Casquo Blue (v.Chacco-Blue) de afgelopen drie landenwedstrijd maar een fout maakte.
