‘Daar moest ik aan denken terwijl ik naar Zenith keek, gehuld in een wit dek. Dubbeldam zwaaide zijn cap van zijn hoofd en boog als het ware voor zijn geliefde paard, begeleid door de stem van Glennis Grace: “Zeg dat je niet hoeft te gaan, schat.” Een mierzoete scène, maar ik kan niet ontkennen dat het me emotioneerde. Vooral omdat ik me nog zo goed kan herinneren hoe kapot Edward Gal was, toen ze zijn Totilas van hem afnamen. Totilas is het eerste en misschien ook wel enige paard ooit waarvan ik echt onder de indruk was, al vanaf de eerste keer dat ik hem zag. Diep zwart, glanzend. Die blik in de ogen: ik wist niet dat een dier zo zelfbewust kon zijn. De grenzeloze bewondering waarmee kenners over hem spraken in de documentaire van Annette van Trigt.’
Wel bij zijn baas blijven
‘Ik ga mijn dochter vertellen dat Zenith wél bij zijn baas mocht blijven. Dat het Springpaarden Fons Nederland Zenith aan zijn berijder schonk. Hoe Jeroen Dubbeldam hem in de wei voor gepensioneerde paarden liet, en hoe het dier daar een rondje draafde. Met zijn hoeven een paar pollen gras om krabde. Even op zijn rug door het zand rolde. Dubbeldam keek goedkeurend toe. En ze leefden nog lang en gelukkig.’
Bron: Trouw
geweldig