Vanuit vele hoeken hoorde je donderdag in Ermelo dat de finale van de zevenjarigen erg zwaar was. Te zwaar. Ik sta daar iets anders tegenover. Als ik voor mezelf spreek vond ik het zeker niet te zwaar, want ik heb gewonnen. Ook denk ik dat het voor paarden als mijn Verona, Verdi van Eric van der Vleuten en Adermie van Maikel zeker niet te zwaar was. Die paarden hebben al wat internationale ervaring en daar krijgen de zevenjarigen ook dit soort parcoursen voor de kiezen. Ik kan me wel voorstellen dat paarden die landelijk Z of ZZ lopen er wat meer moeite mee hadden, ook gezien de uitzonderlijke weersomstandigheden. Maar de paarden die het niet aankonden horen ook eigenlijk niet in de top.
Je moet niet vergeten dat je het hebt over het Nederlands kampioenschap. Dan mag er van mij best een flinke proef staan. De twee proeven voor de finale waren mooie, selectieve proeven waar niet het uiterste gevraagd werd. Als je dan in de finale komt mag er echt wel wat staan. Het was goed aan de maat met 1,45 m en ook vrij technisch, waardoor veel paarden halverwege de pijp al leeg hadden en fouten maakten in de driesprong, met een triple bar, steil en een oxer, die bovendien technisch lastige afstanden bevatte.
Kaf van het koren scheiden
Ik vind het belangrijkste aan een wedstrijd altijd dat de beste paarden boven komen drijven en ik denk dat dit in de Vion Cup zeker is gelukt. Er is maar één manier om het kaf van het koren te scheiden en dat is door selectieve proeven neer te zetten.
Als je ziet welke achtjarige paarden vorig jaar en het jaar daarvoor in de Vion Cup goed presteerden, zijn dat ook de paarden die nu internationaal goed lopen. Denk maar aan Uceline die ik vorig jaar reed, of Uppity die het goed doet onder Marc Houtzager.Daaruit blijkt wel dat de beste paarden bovenaan komen te staan.
Veel vierfouters
Wat mij ook al veel zegt is dat er een stuk of tien vierfouters waren, terwijl er 24 paarden over waren gebleven in de finale. Tel daar de drie nullers bij op en meer dan de helft van de paarden maakten dus nul of vier fouten, dus zo heel zwaar was het ook weer niet. Ik zeg niet dat het een makkelijke opgave was, maar voor de beste jonge springpaarden van een jaargang hoef je je van mij als parcoursbouwer ook niet in te houden.
Daarbij denk ik dat de finale bij de zevenjarigen zeker niet zwaarder was dan de andere finales. Ook voor de vijf- en de zesjarigen stond er een flinke proef.
Visitekaartje
De andere kant van het verhaal is dat de Vion Cup een visitekaartje voor het stamboek moet zijn. Je kunt zeggen dat drie foutloze paarden geen visitekaartje vormen, maar er was zeker veel kwaliteit in de finale te zien. De twee eerste proeven waren selectief maar niet te zwaar en dat er in de finale dan even een schepje bovenop gaat is in mijn ogen geen probleem. Het gaat er per slot van rekening ook om dat de beste paarden in Lanaken komen, wat voor het stamboek misschien nog wel een groter visitekaartje is.
Als je straks in Lanaken KWPN-ers vooraan hebt lopen, is dat nog veel mooiere reclame voor het stamboek. En om die beste paarden in Lanaken te krijgen moet je selectieve parcoursen neerzetten. Daarbij was er mooie sport te zien en vond ik het een prachtige barrage.
Wat zeker gezegd moet worden is dat de omstandigheden in Ermelo perfect waren. De Agterbergbodem lag er prima bij op de finaledag. De eerste dag was dat wat minder maar er is door de firma Agterberg heel veel werk in gestoken om het subliem voor elkaar te krijgen.
Willem Greve is internationaal springruiter en won met zijn merrie Verona (v. Odermus R) de finale van de Vion Cup voor zevenjarige springpaarden.
Deze opinie verscheen vrijdag 28 augustus 2009 in De Paardenkrant.
Bij zevenjarigen is het een ander verhaal, maar ik heb voor het eerst in mijn leven eens bij de VION Cup gekeken. Dat was maandag bij de vijfjarigen. Poeh, daar stond me toch een dik parcours voor die jonkies. En daar volgden dan de daaropvolgende dagen nog een paar van die loodzware parcoursen op. Naar mijn idee kun je die jonge paarden beter wat langzamer opbouwen, zodat ze langer mee gaan. Is het niet mogelijk om talent te scouten op de wat lagere parcoursen?
Helemaal mee eens Willem,
Topsport is hard( selectief) en dat hoort ook zo.
Reclame ( visitekaartje) voor “second best”maakt het het stamboek of andere belanghebbenden maar op de keuring of de veiling. Daar kan men beweren wat men wil en de ( valse) hoop blijven koesteren.
Helemaal mee eens Willem,
Topsport is hard( selectief) en dat hoort ook zo.
Reclame ( visitekaartje) voor “second best”maakt het het stamboek of andere belanghebbenden maar op de keuring of de veiling. Daar kan men beweren wat men wil en de ( valse) hoop blijven koesteren.