Het recept voor een goede instructeur. Men neme 100 gram doorzettingsvermogen, een eetlepel geduld, een vleugje humor en een flinke schep passie en enthousiasme. Rob Ehrens is volgens het juiste recept bereid. Hij is in mijn ogen een schoolvoorbeeld voor iedere instructeur. Afgelopen vrijdag was ik bij het KNHS-trainingsseminar in Ermelo. Ehrens verzorgde hier, in samenwerking met Johan Hamminga, twee springlessen. Een dag later stonden Edward Gal, Hans Peter Minderhoud en Nicole Werner in de baan tijdens de dressuurdag.
In de clinic van Ehrens kregen zes ruiters en amazones, verdeeld over twee groepen, les van de bondscoach. Het waren minimaal Z-combinaties, maar iedere ruiter had zijn eigen probleem en ieder paard zijn eigen temperament en eigenaardigheden. Ehrens liet ze in hun waarde, maar liet ze met zijn simpele, doch consequente, aanpak allemaal tot een beter resultaat komen. De paarden gingen zienderogen beter springen en de inwerking en houding van de ruiters en amazones verbeterden. Zelf bleek Ehrens het rijden nog lang niet verleerd. Aan het einde van de les ging hij met de billen bloot en sprong hij met twee verschillende paarden een parcours. Daarmee kweekte hij waardering bij het publiek en dat is voor een instructeur van belang voor het kweken van discipline. En discipline staat aan de basis van het paardrijden, ongeacht het niveau.
Ik denk dat de taak van een trainer soms nog wordt onderschat. Een goede instructeur heeft niet alleen verschrikkelijk veel verstand van paarden en paardensport, maar weet zijn leerlingen ook te inspireren en te motiveren. Instructeur zijn is niet simpel. Je bent leraar, entertainer, psycholoog en fysiotherapeut ineen.
Kijk eens om u heen in de paardenwereld. Het begint al in de manege. De kunst is om kinderen en beginners enthousiast te maken en zodra ze het leuk vinden, ze ook daadwerkelijk wat bij te brengen. Maar ze het échte rijkunstige gevoel bij brengen? Dat is een heel ander verhaal! Daarom is het belangrijk dat juist aan de basis goed opgeleide instructie is. En geen meisje van de manege dat ‘ook wel leuk rijdt’, zoals je nog wel eens ziet.
Ehrens benadrukte dat de communicatie tussen ruiter en paard erg belangrijk is. Absoluut, maar wat dacht u van de communicatie tussen ruiter en instructeur? Die laatste moet tegenwoordig soms wel erg sterk in de schoenen staan. Want ziet u ze ook wel eens? De ‘ja-maar-ruiters’? Zij zijn liever zelf aan het woord, dan dat ze echt naar hun leraar luisteren en er ook daadwerkelijk wat mee doen. Als de prestaties tegenvallen hoor je ze opperen dat ze ‘misschien maar eens bij iemand anders moeten lessen’.
En dan heb ik het nog niet eens over sponsoren, eigenaren, ouders en partners die hun ideeën (en belangen) maar al te graag uiten aan de coach.
Met louter en alleen paardenkennis komt een instructeur er niet. De tijd dat ruiters in militaire colonne rondreden en uitvoerden wat gevraagd werd, ligt ver achter ons. Geduld, inlevingsvermogen en mensenkennis worden steeds belangrijker.
Natuurlijk slaat Rob of Edward in een trainingsseminar geen nieuw boek open. De basis is overal hetzelfde. Maar het is goed dat deze sessies er zijn om te luisteren naar de tips van experts en gezamenlijk van gedachten te wisselen. Kortom; eens in een andere keuken te kijken. Want zo kan een goede instructeur tot het juiste recept komen.
Linde Oortveld, redacteur
Deze column verscheen 22 januari in De Paardenkrant
Wat een geluk hebben deze studenten dat ze een seminar van Rob Ehens kunnen bijwonen.
Overdracht van informatie vindt ik heel belangrijk, en in Nederland heeft men de juiste formule gevonden om mensen te motiveren tot een hoger niveau in de paardensport.
Hoe anders is het hier in Engeland, natuurlijk ook enkele zeer goede trainers en ruiters. Maar dat is slechts voor een select publiek, veel van de kennis wordt binnen de familie gehouden.
De kwaliteit van de Engelse instucteur is meestal inferieur aan de Nederlandse instruceur.
Op enkele uitzonderingen na, die meestal in Nederland of Duitsland stage hebben gelopen.
Ik hoop Rob nog op vele concoursen en hopelijk in 2012 in Londen als bondscoach te kunnen ontmoeten.
Heel veel succes!