Moeten we niet een eind maken aan keuzeafstanden die de paarden voor té grote problemen stellen. Zullen we de getruukte afstand op drie of vier galopsprongen niet gewoon verbieden?
Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Dirk Demeersman, Willem Greve, Dominique Greeve
Van: Dirk
Ik vond het ook niet helemaal fair. De voorlaatste oxer na de dubbelsprong had ook een korte afstand, en was optisch ook een heel moeilijke sprong. Als liefhebber van de sport doet het pijn om naar dat soort fouten te kijken. Anderzijds is het voor een parcoursbouwer momenteel ook moeilijk om te bouwen door de kwaliteit aan paarden en ruiters. Ik heb ook begrip voor de parcoursbouwer. Als de parcoursbouwer voor een iets te mooie en makkelijke afstand kiest, rijden er twintig combinaties foutloos en dat wil hij niet. Drie galopsprongen is oké, alleen moet dat wel een lijn zijn met een juiste afstand. Zodat er een klein beetje speling bij is. Aan de andere kant heb ik ook weleens parcoursen gezien waarbij ik me afvroeg of dat wel goed kwam. En dan vliegen die paarden erover alsof er niets staat. Dus je hoeft het niet te verbieden. Het hangt ook maar net af van het type paard waar je opzit. Als je paard een grote galoppas heeft en terug in tempo moet, kun je van die toestanden krijgen dat er palen in het rond vliegen. En dat is het laatste wat je wilt zien. Een parcoursbouwer is dan vaak de gebeten hond. Maar als zo’n afstand niet fair is, hoort hij dat wel eerlijk toe te geven. Ik ben zeker tegen getruukte afstanden. Daarbij hoort een jurylid ook zijn verantwoordelijkheid te nemen. Dikwijls is er te weinig samenwerking tussen de parcoursbouwer en het jurylid.
Van: Willem
Nee. Voor de parcoursbouwers is het elke week erg moeilijk om te proberen om een scheiding te krijgen tussen al die topruiters met toppaarden. Dit wordt steeds moeilijker voor hen omdat het niveau zo extreem hoog is. Als er te veel foutloze combinaties zijn, is dat ook niet mooi voor de barrage want dan krijg je een racepartij. In Parijs had Frank Rothenberger het net te moeilijk gemaakt, de oxer met zwarte sloot was op een normale afstand ook al een joker geweest. Hij weet zelf ook wel dat hij zich in Parijs heeft gegaloppeerd met die lijntjes, die moeilijke oxer en moeilijke afstand. Het is jammer, maar dat is gebeurd. De Wereldbekerfinale is niet voor niets de WereldbekerFINALE. Als je ziet om welke topcombinaties het daar gaat. Met alle respect, in dit geval hadden de mindere combinaties daar moeite mee en zijn ze via een andere league binnengekomen. En op die leagues is het niveau niet zo hoog als in Europa of aan de oostkust van de VS. Natuurlijk zijn dit soort beelden niet mooi om te zien, maar je hoeft de getruukte afstand op drie of vier galopsprongen niet te verbieden. Als je je paard goed aan de hulpen hebt staan en je rijdt op dat niveau, is het onzin om dat te verbieden. Je moet je paard gewoon goed voor elkaar hebben.
Van: Dominique
Verbieden vind ik een groot woord. Maar een afstand hoort wel fair te blijven naar de paarden toe. Ze moeten dat wel kunnen volbrengen. De kwaliteit van de paarden en ruiters wordt steeds beter. Daardoor worden de parcoursen steeds moeilijker en wordt het allemaal veel technischer. Je moet heel veel controle hebben over je paard. Als het niet loopt, kan het wel eens misgaan. Maar als het hele parcours moeilijk is, maak je de sport unfair. De paarden moeten wel de mogelijkheid krijgen. Het ligt er maar net aan welke oxers ze neerzetten en hoe de lijnen ervoor en erna zijn. Dus het heeft ook te maken met het verloop van het parcours. Als je uit een heel moeilijke lijn komt, wordt de lijn erna ook weer moeilijker. Volgens mij hoef je een lijn van drie of vier galopsprongen niet te verbieden. Maar misschien dat er wel rekening gehouden kan worden met de manier waarop het neergezet wordt.
Deze Info@ verscheen woensdag 5 april in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Waarom een dubbelsprong of driesprong niet op een gebogen of gebroken lijn of een halve volte plaatsen. Dan kan de ruiter zelf zijn lijn kiezen. Het parcours wordt technischer en eerlijker en voor het publiek ook mooier en spannender om naar te kijken.Zelfs de hoogte van de hindernissen zou daardoor verlaagd kunnen worden omdat het technisch aspect meer van invloed zal zijn op het resultaat. Het verlagen van de hindernissen komt ook het welzijn van de paarden ten goede.
Wel verbieden,een race partij is het toch altijd.En dit komt voort dat er tegenwoordig niet veel keuzes zijn in de barragerit.
Het staat alleen op gas geven.En teveel nulrondes ,als ik een grote prijs bekijk dan mag dat van mij geeft aan dat de ruiters goed gereden hebben.
Als landelijke ruiter en parcoursbouwer vind ik dat we tever gaan .Kleine wedstrijden met weinig inschrijvingen zijn blij dat men een dag vol krijgt,andere druk bezochte concoursen weten niet hoe ze met de tijdsplanning het rond kunnen krijgen,daarom is destijds ook gezocht naar andere alternatieven ,maar maakt de sport niet beter.In de grand prix moeten zowel paard als ruiter alles uit hun hoed toveren om rond te komen.Is het fair om de dieren de wereld rond te vliegen om uitgebeld te worden.Ja Dominique daar gaat het juist om hoe je in een lijn komt ,maar we hebben levend gerei onder ons zadel,en dat is niet elke dag hetzelfde.HET IS AL MOEILIJK ZAT OM BINNEN DE TOEGESTANE TIJD TE KOMEN IN VEEL GEVALLEN.Vroeger kon men meer afkoteren of voorlangs gaan wat ook risico met zich mee nam ,dat was mooier dan vol gas 6 hindernissen af rakkeren.
Kan iemand mij uitleggen wat “getruukte” afstanden zijn?
De afstand tussen de hindernissen is toch geen “keuze” optie?
Daar zijn regels voor.
En het ene paard moet soms iets naar voren gereden worden en de andere iets terug om netjes uit te komen.
Ik heb altijd geleerd dat je 5 versnellingen hebt.
Je rijdt in versnelling 3, dus kan je er 2 omhoog of 2 naar beneden.
De truuk is om te weten wat voor jouw paard de derde versnelling is, maar dat kan op WB niveau nooit een issue zijn. Weet je dat niet, hoor je daar niet thuis.