Piet Raijmakers sr. neemt komend weekend in Asten afscheid van de internationale springsport. Ik ken Piet al vanaf het begin van mijn springcarrière, sinds de winter van 1985. Piet was toen al een gevestigde springruiter. Ik reed voor die tijd military’s en kende hem daar een beetje van. Hij reed wel eens wat crossjes in de regio.
Rob Ehrens en Piet zijn zeker in het begin van mijn carrière erg belangrijk geweest. In Hickstead (1986) zaten Piet en ik samen in het Nederlandse team. Het was mijn eerste grote landenwedstrijd en Piet heeft mij daar over een dood punt geholpen. Ik had hooguit 1,40-m-parcoursen gesprongen. Ineens kwam ik als snotneus tussen de gevestigde namen en was ik bang het verkeerd te doen. De eerste ronde ging ook niet zo goed. Maar geen van de ruiters deed daar moeilijk over. Het maakte op mij grote indruk hoe zij daarmee omgingen. De tweede ronde ging goed en we wisten ons te selecteren voor het WK in Aken.
Daarna hebben Piet en ik samen veel gereisd met de vrachtwagen. Piet is iemand die graag op tijd naar het concours gaat. Als de wedstrijd op donderdag of vrijdag begint, wil Piet het liefst al de zondag daarvoor vertrekken. Samen hebben we heel wat van Europa gezien. Piet is een ruiter die niet al te veel nadenkt. Gewoon doen. ‘Dat kan niet’, komt niet in zijn woordenboek voor. Hij traint gewoon net zo lang door totdat het wél lukt. Deze inzet heeft hem mooie successen gebracht.
Een hoogtepunt was natuurlijk het teamgoud met Ratina in 1992. Nadat Ratina werd verkocht viel Piet een beetje in een gat. Bij mij gebeurde hetzelfde. De paarden die we hadden waren eigenlijk niet goed genoeg, maar we wilden graag weer een landenwedstrijd rijden en die kans kregen we in 1993 in Drammen en Falsterbo. We gingen erheen om te winnen. Peter Geerink en Sven Harmsen zaten ook in het team. Door de inzet van dat team lukte het. We wonnen beide landenwedstrijden.
Wie Piet een beetje kent, weet dat hij wel in is voor een lolletje. Iedereen die met hem op stap is geweest, schiet vast wel een anekdote te binnen. Zelf herinner ik me het EK in Sankt-Gallen erg goed. We konden ons kwalificeren voor de Olympische Spelen van ‘88. Het team was in gevecht met de Duitsers om de vierde en vijfde plaats, maar de Duitsers hadden altijd een eigen losrijplaats. Hoe ze dat voor elkaar kregen, weet ik niet. Voor de tweede manche zei Piet tegen de Duitsers: “Ik kom bij jullie springen, en anders springen jullie ook maar niet.” Alle Duitsers in rep en roer, maar wij werden mooi vierde.
Van de oude garde blijft weinig over. Piet stopt, terwijl ik juist dit jaar extra ambitieus ben. Sinds vorige week staat Eurocommerce Miami bij mij op stal. Er wordt nog gezocht naar een of twee goede jonge paarden. Met Miami, Sir Corland en P-Pilot heb ik drie paarden die qua niveau een landenwedstrijd aankunnen. Kentucky is nog best ver weg, maar in Nederland zijn nog maar weinig paarden over. Dit biedt nieuwe combinaties kansen.
Piet stopt natuurlijk niet helemaal en blijft via zijn zonen betrokken. Ik ga hem missen als bevriend collega-ruiter. Piet, graag wil ik je bedanken voor alle hulp en mooie jaren die we samen hebben beleefd.
Wout-Jan van der Schans
Deze column verscheen 12 maart 2010 in De Paardenkrant
Als ruiter heb ik Piet sr. alleen van de zijkant meegemaakt in mijn periode als springpaardenchauffeur voor vele internationale topruiters waaronder Wout-Jan en Marc Houtzager e.v.a..
We waron onderweg van Madrid naar Lissabon. Piet wist de weg zei hij. Ik heb heel Lissabon geloof ik gezien. Aangekomen en uitgeladen op het concoursterrein in Lissabon wouden we ergens wat gaan eten.
Ook Piet weer, hij had een restaurant gezien dacht hij onderweg. Wij met zn 2en daarnaartoe lopen. Maar al wat er kwam, geen restaurant. wel de universiteit van Lissabon!!!
Dus zijn we maar terug gegaan naar het concours en hebben daar in de bar wat tosti’s en bier genuttigd.
Piet, ik heb ontzettend met je gelachen op de concoursen, en Wout-Jan heeft gelijk, niet komt niet bij je voor.
Ik wens je ontzettend veel geluk als coach van je zoons. Ook met hen heb ik al veel gelachen, dus dat zal wel blijven.
Bedankt Piet voor al het moois wat je ons hebt gegeven.
Wouter van Voorthuysen